Πώς πίστεψε ένας άθεος καρκινοπαθής!!

του Αντώνη Τενέδιου

Σκαλοχώρι

Η παρακάτω ιστορία συνέβη εδώ και αρκετά χρόνια. Την ιστορία αυτή μού τη διηγήθηκε ο καλός μου φίλος πατήρ Δημήτριος εφημέριος του ναού του Αγίου Βασιλείου στο Πειραιά στην οδό Σαχτούρη. Παραθέτω την ιστορία αυτή όπως μου τη διηγήθηκε όπως την έζησε ο ίδιος:

Ένα πρωί μετά τη θεία Λειτουργία πήγα στο Γραφείο του Ναού. Εκεί ήρθε να με δει ένας κύριος περίπου 50 ετών. Δεν τον ήξερα. Ούτε και τον είχα ξαναδεί στην εκκλησία. Μού μίλησε για ένα άνθρωπο 42 ετών που νοσηλευόταν σε Πειραϊκό Νοσοκομείο. Είχε τη παλιό αρρώστια!

Ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση και έφθασε ως τον εγκέφαλο του. Οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει.

Τα φάρμακα τα έπαιρνε με τη «χούφτα» μα δεν του έδιναν την υγεία.

Ο άνθρωπος αυτός ήταν στενός συγγενής του αρρώστου. Μου ζήτησε να πάω να κοινωνήσω τον άρρωστο.

Πράγματι! Πήγα στο Νοσοκομείο κρατώντας ευλαβικά την Άγια Κοινωνία.

Η βυζαντινή μουσική και η Ορθόδοξη πολιτιστική κληρονομιά ως ψηφίδες της εθνικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων σύμφωνα με τον λογοτέχνη Στρατή Μυριβίλη

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο αιώνας που περνάμε είναι ένας αιώνας ακατανοησίας.   Αν ήμουνα ιστορικός, θα τον ονόμαζα «Αιώνα του Βαβέλ».  Oι άνθρωποι έχουν μπερδέψει το νόημα των λέξεων, που επί πολλούς αιώνες εξέφραζαν μιαν ορισμένη έννοια και δεν γίνεται πια να συνεννοηθούν.  Όλοι κουβαλάμε πέτρες για τον νέο πύργο της Βαβέλ, που είναι ο μηχανικός πολιτισμός μας.  Μεγαλοφυής και θρασύς πολιτισμός, που χτίζει τον πύργο του ενάντια στο Θεό.  Τον πύργο τον πελώριο και τρομερό, που είναι έτοιμος να σωριαστεί πάνω στα υπεροπτικά κεφάλια των κτητόρων του, και όλοι ακούμε από τώρα να τρίζουν τα ατσαλένια θεμέλια του.  Ζούμε σε μιαν εποχή φουρτουνιασμένη από γεγονότα, ιδέες και πράξεις αντιφατικές, που συνταράζουν την ανθρώπινη ψυχή και την γιομίζουν πότε με φρίκη και πότε με αυτοθαυμασμό.  Η ζωή και ή ευτυχία των ανθρώπων είναι πια έρμαιο και παιχνίδι στα χέρια των φοβερών δυνάμεων, που ο ανθρώπινος νους αποσπά μια προς μια από το απέραντο μυστήριο της Δημιουργίας του Θεού, και στο τέλος τις εξαπολύει ενάντια στην ίδια του την ύπαρξη. Μέσα σ’ αυτή τη θύελλα του πνεύματος, του ατσαλιού και του αίματος, κάθε άτομο, όπως και κάθε έθνος, αγωνίζεται με όλα τα μέσα που διαθέτει να κρατηθεί όρθιο, να μη σαρωθεί από τον ανεμοστρόβιλο, να μην πέσει.  Γιατί αλίμονο αν πέσει.   Ξέρει τώρα πως από πάνω του θα περάσει ολόκληρη η αγέλη των έξαλλων ανθρώπων και των απάνθρωπων μηχανών, και θα τον λιώσει.  Θα τον εξευτελίσει πρώτα ως το τελευταίο όριο της αντοχής του, και στο τέλος θα τον εξαφανίσει.

Ελληνική γλώσσα: «νικήτρα του θανάτου»

Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Κιλκίς

«…όλα γίνονται στην Ελλάδα σα να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας. Το κακό είναι τόσο μεγάλο, που μόνο σαν φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας θα μπορούσε κανείς να το εξηγήσει». Γ. Σεφέρης
Είναι του Κωστή Παλαμά η φράση: «νικήτρα του θανάτου» η γλώσσα. Ωραιότατη, μοσχοβολά σαν τους στίχους των δημοτικών μας τραγουδιών. «Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να (την) φάνε και δεν μπορούνε. τρώνε… και μένει μαγιά». Η φωτιστική και αλιστική της ιδιότητα λάμπει εις τους αιώνας. «Όπου γλώσσα πατρίς», έλεγε και ο Ελύτης. Μεγά λη κουβέντα κι αυτή. Είναι καταφύγιο ή γλώσσα μας.

Εορτάζοντες την 7ην του μηνός Οκτωβρίου

---

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΕΡΓΙΟΣ & ΒΑΚΧΟΣ

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ο Πρεσβύτερος και ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ο Διάκονος

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο Υπατικός ΕΥΣΕΒΙΟΣ ο Πρεσβύτερος & ΦΗΛΙΞ

• [ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΦΗΛΙΞ ο εκ Σωλιέν Γαλλίας, ΑΝΔΕΧΙΟΣ και ΘΥΡΣΟΣ (+ 2ος αϊ.)]

• Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΣ ο Ιερομάρτυρας

• Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ & ΟΙ ΟΣΙΟΙ 99 ΠΑΤΕΡΕΣ που ασκήτευσαν στην Κρήτη

• Ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ «ο εν τω Σπηλαίω» (Ρώσος).

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΡΜΕΝΙΑΣ, ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΟΣ, ΕΛΥΜΑΣ, ΜΩΚΙΟΣ, ΧΡΥΣΟΤΕΛΗΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ, ΛΟΥΚΑΣ, ΑΒΔΙΑΣ, ΣΕΜΝΙΟΣ και ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ, Συναθλητές Αγ. Πολυχρονίου (+ 4ος αι.).

• ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ «ΝΑΥΠΑΚΤΙΩΤΙΣΣΑΣ»

Αναλυτικά