Είναι από τους αγαπημένους ηθοποιούς του κοινού, και σε όποια σειρά κι αν έχει συμμετάσχει, έχει κάνει επιτυχία.
Ο λόγος για τον Άρη Σερβετάλη ο οποίος δήλωσε στην εφημερίδα Lifo: «Πιστεύω στον Θεό. Ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος ως λατρευτικό ον κι έχει το χάρισμα να αναρωτιέται για τα έξω από αυτόν. Πιστεύω στην Ορθοδοξία γιατί είναι η απόλυτα αναρχική θρησκεία. Γιατί σου λέει πως οτιδήποτε θέλεις να πεις στον άλλο πρέπει να το πεις πρώτα στον εαυτό σου.
Αντί, για παράδειγμα, να σπάσεις μια βιτρίνα, πρέπει να σπάσεις πρώτα το καθεστώς που έχεις εσύ μέσα σου. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Νομίζω ότι μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας και χωρίς Θεό είναι πολύ δύσκολα».
Του Νίκου Χειλαδάκη
Από την πρώτη στιγμή που η Κωνσταντινούπολη έπεσε στους Οθωμανούς και ο Μωάμεθ ο Φατίχ εισήρθε καβάλα στο άσπρο άλογό του στην Αγία Σοφία, (όπου επί αρκετή ώρα, σύμφωνα με τουρκικές πηγές, έμεινε ακίνητος να κοιτάζει με έκσταση τον Παντοκράτορα στον τρούλο ενώ η εντυπωσιακή αυτή σκηνή έχει αποθανατιστεί και σε μια τουρκική ιστορική κινηματογραφική ταινία)… ο μεγάλος αυτός ναός της Ορθοδοξίας έγινε το επίκεντρο διαφόρων μύθων και θρύλων που κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους κατακτητές, προκαλώντας ένα έντονο δέος για το μεγαλούργημα αυτό της Ορθοδοξίας που τώρα το είχαν περικυκλώσει οι τέσσερις οθωμανικοί μιναρέδες.
Τα τελευταία χρόνια όμως ορισμένα γεγονότα με επίκεντρο την Αγία Σοφία και με αποκορύφωμα την απροσδόκητη εμφάνιση το καλοκαίρι του 2008 του Άγγελου στον Τρούλο, έχουν δημιουργήσει στους Τούρκους ένα έντονο κλίμα καχυποψίας και φόβου για τα μελλούμενα. Παράλληλα επανήλθαν στην επιφάνεια όλοι εκείνοι οι θρύλοι που κατά καιρούς είχαν συγκλονίσει και είχαν προκαλέσει στους μουσουλμάνους μια χαρακτηριστική φοβία για την εκ νέου ανάδυση της ορθόδοξης χριστιανικής ταυτότητας του ναού και τις κοσμογονικές συνέπειες αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος, παρά του ότι λειτουργούσε μέχρι το 1934 σαν μουσουλμανικό τέμενος.
Ένα περίεργο περιστατικό σημειώθηκε πριν από δύο χρόνια όταν δύο αδέλφια επισκέφθηκαν τα Μετέωρα.
Συγκεκριμένα, σε μια στάση που έκανε ο ένας από τους δύο ταξιδιώτες, χάζευε ένα… πελώριο βράχο και τότε το μάτι του ξαφνικά αντιλήφθηκε μια κίνηση! Σαν κάποιος να περπατούσε μέσα στα βράχια.
Παρατηρώντας καλύτερα το σημείο είδε κάτι σαν πόρτα πάνω στο βράχο. Αμέσως τράβηξε φωτογραφία το σημείο.
Μια κανονική και μια κάνοντας ζουμ. Στη φωτογραφία όντως φαίνεται κάτι σαν πόρτα το οποίο πιθανόν να είναι τεχνητό μιας και το σχήμα είναι πολύ ακριβές. Μεγεθύνοντας τη ζουμαρισμένη φωτογραφία μέσω pc φαίνεται σαν μια μορφή μπροστά από την «πόρτα».
Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνετε; Έπεσε πολύς πειρασμός. Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος, που ούτε όλοι οι πυροσβέστες αν μαζευθούν, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, αναγκάζονται οι άνθρωποι να στραφούν στον Θεό και να Τον παρακαλέσουν να ρίξη μια βροχή γερή, για να σβήση. Έτσι και για την πνευματική πυρκαγιά που άναψε ο διάβολος, μόνον προσευχή χρειάζεται, για να βοηθήση ο Θεός. Συνέχεια ανάγνωσης ΓΕΡ. ΠΑΪΣΙΟΣ: «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ! ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ; ΕΠΕΣΕ ΠΟΛΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ»→
Tόσα χρόνια μες τη σιωπή, κάποιοι σε κρατήσανε
δοξασμένη κι αθάνατη Eκκλησιά.
Mέσα μας υπάρχεις βαθειά όσο κι αν προσπαθήσανε
να χαθείς μέσα στη λησμονιά.
H καρδιά μας αναζητά κι από άγιο πόθο διψά
οι καμπάνες σου δυνατά να σημάνουν πάλι
Σώπασε μην κλαις Παναγιά, κι ο θρύλος πάλι ξυπνά
του μαρμαρωμένου βασιλιά.
Έλα, έλα να πάμε στην Aγιά Σοφιά
Έλα, έλα να συνεχίσει η Λειτουργιά.
Eίσαι φλόγα παντοτεινή, καύχημα περίτρανο
Mες σ΄αυτού του κόσμου τη σκοτεινιά
Kαι τον τελευταίο πιστό έκανες περήφανο
Πόλη μας κανείς δεν σε ξεχνά…
Καποτε, ένας άρχοντας της τσαρικής αυλής, πήγε να συμβουλευτεί έναν περίφημο τότε για την αρετή του, ιερέα της Πετρούπολης.
-Πάτερ, πες μου, τι να κάμω; Έχω πολλούς εχθρούς. Με μισούν «ματαίως»• χωρίς κανένα λόγο. Με συκοφαντούν στον Τσάρο. Κινδυνεύω να χάσω την δουλειά μου. Αν ο Τσάρος πεισθή και με απολύσει, που θα σταθώ; Πως θα ζήσω; Σας παρακαλώ, συμβουλέψετέ με. Τι να κάμω;
Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.