Οταν οι (πραγματικοι) Γεροντες κάνουν υπακοη στους λαϊκούς…
Προσκυνητές: Ευλογείτε, Γέροντα.
Γέροντας: Ο Κύριος, παιδιά μου. Καλωσορίσατε στην καλύβη μας. φαίνεστε πολύ κουρασμένοι από την οδοιπορία. δροσίστε το πρόσωπό σας με το νεράκι αυτής της βρύσης, πάρτε από τον Αρχοντάρη το κέρασμα και ελάτε στην απλωταρία να συζητήσουμε. Έπειτα από λίγη ώρα.
Κάποιος έβγαλε φωτογραφίες το «βάπτισμα» του ανδρός και να τι είδε, όταν τυπώθηκαν οι φωτογραφίες…
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πήγαν δυο Καθολικοί να γίνουν Ορθόδοξοι, ένας άντρας και μία γυναίκα. Οι ιερείς τούς είπαν, ότι μπορεί να γίνει κανονικά η βάπτιση με κολυμπήθρα ή να τους διαβαστεί μία ευχή. Η γυναίκα διάλεξε την κολυμπήθρα και βαπτίστηκε πρώτη. Ο άνδρας διάλεξε να του διαβαστεί η ευχή και όχι να βαπτιστεί κανονικά.
Κάποιος έβγαλε φωτογραφίες το «βάπτισμα» του ανδρός και να τι είδε, όταν τυπώθηκαν οι φωτογραφίες…
Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν.
Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.
Ο παιδοψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Καραγιάννης γράφει στο βιβλίο του «Ρωγμές και Αγγίγματα«, για το εάν ταπείνωση είναι, να είσαι γκρίζος άνθρωπος. Ένα συγκλονιστικό κείμενο…
Με επιστολή της προς τον Υπ. Παιδείας Νίκο και Φίλη απαντά άμεσα η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος όσον αφορά τις ανιστόρητες θέσεις που διατύπωσε για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αυγή».
Ήταν τόση η προθυμία με την οποία έδιναν (όσοι είχαν περιουσίες), ώστε δεν υπήρχε ούτε ένας φτωχός (στην πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων). Δεν έδιναν δηλ. μέρος μόνο από την περιουσία τους, κρατώντας την υπόλοιπη για τον εαυτό τους, ούτε όλα μεν, αλλά με το αίσθημα πως ήταν δικά τους και τα δώριζαν.
Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.