Γεωργία Κουνάβη, Θεολόγος, επιμελήτρια της Ελληνικής Πατρολογίας
Το κείμενο που ακολουθεί είναι τόσο γλαφυρό, τόσο αισιόδοξο, τόσο πατρικό. Γραμμένο από τον άγιο Πατέρα με περισσή αγάπη και πόνο, με λαχτάρα και φροντίδα για κάθε άνθρωπο που αμαρτάνει και επαναλαμβάνει τα αμαρτήματα του από αδυναμία. Είναι πολύ ενισχυτικό και μπορεί να παρηγορήσει ακόμη και το μεγαλύτερο αμαρτωλό και να τον ενθαρρύνει να μετανοεί συνεχώς. Άλλωστε αφού αδιάκοπα αμαρτάνουμε όλοι μας, συνεχώς πρέπει και να μετανοούμε μέσα από τα έγκατα της καρδιάς μας.
Απόσπασμα ομιλίας κυρίας Αθηνάς Σιδέρη στην Αγία Τριάδα Πετρουπόλεως [2015].
Θα σας πω ένα περιστατικό το οποίο έγινε πέρυσι την Αποκριά, την Κυριακή της Απόκρεω.
Αυτό το βράδυ μιλούσα σε έναν ναό στην περιοχή μας και ήρθε και με συνήντησε μία κοπέλα. Θα ευχηθώ να είναι σήμερα ανάμεσά μας μαζί με τη μητέρα της. Θα την ήθελα πραγματικά και μακάρι ο Άγιος Γέροντας να μας την φέρει κοντά .. με συγκίνησε η κοπέλα αυτή.
Πατήρ Διονύσιος Ταμπάκης
Πρίν λίγα λεπτά μας ανέφεραν η Γερόντισσα Αρσενία Τσαντουλῆ (Ηγουμένη στο Μοναστήρι που ασκήτευσε ο Άγιος Αρσένιος ο εν Πάρω) και οι Μοναχές τα παρακάτω συγκλονιστικά:
Σήμερα στην Θεσσαλονίκη έγινε μια τεράστια συγκέντρωση για τα δεδομένα της εποχής και χωρίς καμία στήριξη από κόμματα και άλλους επίσημους φορείς. Ο Έλληνας απέδειξε ότι στις κρίσιμες στιγμές έχει αντανακλαστικά και κατέβηκε μαζικά στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία μας.
Όλο αυτό το διάστημα ακούγονται από όλους αυτούς που έχουν υποκύψει στο να εκχωρήσουν το όνομα «Μακεδονία», διάφορες αναλύσεις. Λίγο πολύ θέλουν να μας πείσουν ότι η Μακεδονία είναι λίγο σκοπιανή, λίγο βουλγαρική και λίγο ελληνική, και ως εκ τούτου, τάχα δικαιούνται και τα Σκόπια μία σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό (όπως δηλ. λέμε Άνω Τούμπα, Κάτω Τούμπα κ.λ.π.).
Ο Πρωτοπρ. Νικόλαος Λουδοβίκος, Καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και Διευθυντής Έκδοσης του Επιστημονικού Περιοδικού «Analogia» μιλάει στην παρουσίαση της έκδοσης ευρετηρίου λημμάτων από τα έργα του αγ. Μαξίμου του Ομολογητού, με το γενικό τίτλο «Μαξιμιανόν Ταμείον» από το Γέρ. Βενέδικτο Νεοσκητιώτη.
του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής προέρχεται από την Α΄προς Τιμόθεον επιστολή του Απ.Παύλου, που περιέχει συμβουλές του Αποστόλου προς τον μαθητή και συνεργάτη του Τιμόθεο, τον οποίο άφησε επίσκοπο στην Εκκλησία της Εφέσου:
«Παιδί μου Τιμόθεε, αυτό που λέω είναι αλήθεια κι αξίζει να γίνει πέρα για πέρα αποδεκτό. Κι εμείς γι’ αυτό υπομένουμε κόπους και ονειδισμούς, γιατί στηρίξαμε την ελπίδα μας στον αληθινό Θεό, που είναι σωτήρας όλων των ανθρώπων κι ιδιαίτερα των πιστών. Αυτά να παραγγέλλεις και να διδάσκεις. Κανείς να μη σε καταφρονεί που είσαι ακόμη νέος. Αντίθετα, να γίνεις υπόδειγμα για τους πιστούς με τον λόγο, με τη συμπεριφορά σου, με την αγάπη, με την πνευματική ζωή, με την πίστη, με την αγνότητα. ‘Ωσπου να έρθω, συγκέντρωσε την προσοχή σου στην ανάγνωση των Γραφών, στις συμβουλές και στη διδασκαλία. Μην αφήνεις αχρησιμοποίητο το χάρισμα που έχεις και που σου δόθηκε όταν ύστερα από υπόδειξη των προφητών της εκκλησίας σε χειροτόνησαν οι πρεσβύτεροι. Αυτά να έχεις στο νου σου, μ’ αυτά να ασχολείσαι, ώστε η πρόοδός σου να είναι φανερή σ’ όλα».
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γεννήθηκε το 580 μ.Χ στην Κωνσταντινούπολη και καταγόταν από σπουδαία οικογένεια. Έκανε λαμπρές σπουδές ιδιαίτερα στη φιλοσοφία. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος (610-641 μ.Χ.) τον πήρε ως αρχιγραμματέα του αναγνωρίζοντας την αξία και τις αρετές του. Παρέμεινε στη θέση αυτή για τρία μόνο χρόνια και το 614 μ.Χ. εγκατέλειψε τον κόσμο για να μονάσει στη Μονή της Θεοτόκου στη Χρυσούπολη, που βρισκόταν κοντά στην Κωνσταντινούπολη, της οποίας διετέλεσε και ηγούμενος. Πέρασε δώδεκα χρόνια στην ησυχία και μετά, με τον μαθητή του Αναστάσιο, ο οποίος τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή, εγκαταστάθηκε στο μονύδριο του Αγίου Γεωργίου στην Κύζικο. Εδώ γράφει τα πρώτα ασκητικά έργα του που αναφέρονται στον αγώνα κατά των παθών, την προσευχή, την απάθεια και την αγάπη.
Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.