Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΑΜΟΝΟΣ & ΟΙ 370 ΜΑΡΤΥΡΕΣ που μαρτύρησαν μαζί μ’ αυτόν
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ
Άγιος Φιλούμενος ο Νεοιερομάρτυρας
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ιερομάρτυρας, «ο εν Περσίδι»
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΥΡΒΑΝΟΣ, επίσκοπος Μακεδονίας
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, επίσκοπος Κορίνθου
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΙΤΥΡΟΥΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΥΑΛΕΡΙΝΟΣ (ή Ούαλεριανός)
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΙΔΡΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ «επίσκοπος εν τω Σπηλαίω» (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ BRENDAN (Ιρλανδός)
ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΚΧΟΥ
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΑΜΟΝΟΣ & ΟΙ 370 ΜΑΡΤΥΡΕΣ που μαρτύρησαν μαζί μ’ αυτόν
Μαρτύρησε μαζί με άλλους 370 χριστιανούς στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος, που είχε κάνει πολλούς φόνους χριστιανών. Τότε λοιπόν, κοντά στον ποταμό Τίγρη υπήρχαν ιαματικά λουτρά. Στα λουτρά αυτά είχε πάει και ένας φανατικός λάτρης των ειδώλων, ο άρχων Άκυλίνος. Όταν έκανε θυσίες στο ναό της Ίσιδος, έδωσε διαταγή να συμμετέχουν σ’ αυτές ο Παράμονος και άλλοι 370 χριστιανοί, που είχαν συλληφθεί και τους κρατούσαν φυλακισμένους. Όλοι όμως αρνήθηκαν. Και ενώ γίνονταν οι ειδωλολατρικές θυσίες, οι πιστοί του Χριστού έψαλλαν «ψαλμοίς και ϋμνοιςκαιώδαϊςπνευματικαΐς»1 στο Σωτήρα τους. ο Ακυλίνος, εξαγριωμένος από τη στάση τους, διέταξε να τους σκοτώσουν. Όρμησαν εναντίον τους οϊ στρατιώτες, και κτυπώντας τους με τις λόγχες, καταξέσχισαν τα σώματα τους. Έτσι, μαρτυρικά και ένδοξα παρέδωσαν όλοι τη γενναία ψυχή τους στο στεφανοδότη Χριστό.
1. Προς Εφεσίους, ε’ 19.
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ
Ήταν έμπορος σιτηρών και καταγόταν από τη Λυκαονία. Καταγγέλθηκε ότι ήταν χριστιανός στον ηγεμόνα της Άγκυρας Φήλικα, το έτος 270. Όταν τον συνέλαβαν, ούτε τη ζωή του θέλησε να προφυλάξει, ούτε το εμπόριό του να προστατέψει και να διατηρήσει. Καταφρονώντας τα πάντα για την πίστη και τη ψυχική του σωτηρία, ομολόγησε ότι είναι χριστιανός και αρνήθηκε να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Τον υπέβαλαν τότε σε σκληρά βασανιστήρια. Τρύπησαν με καρφιά τα χέρια, τα πόδια και το κεφάλι του, με αποτέλεσμα να του προκληθεί ακατάσχετη αιμορραγία και έτσι παρέδωσε στο Θεό την άγια ψυχή του.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Παράμονον μέλψωμεν, συν Φιλουμένω πιστοί, ως θείους θεράποντος, και Άθλητάς εύκλεείς, Χριστού του Θεού ημών τούτον γαρ φερωνύμως, ως φιλήσαντες άγαν, πάχυναν δι’ αγώνων, παρανόμων το κράτος, αιτούντες πταισμάτων λύσιν, πάσι και έλεος.
Άγιος Φιλούμενος ο Νεοιερομάρτυρας
Βιογραφία
Από μικρός ο Άγιος Φιλούμενος αγάπησε τον Χριστό. Σε ηλικία δέκα ετών μαζί με τον αδελφό του περίμεναν να αποκοιμηθεί ο μεγαλύτερος τους αδελφός και αυτοί σηκώνονταν και προσεύχονταν κρυφά για ώρες.
Ο Άγιος, κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου. Καλή παιδαγωγό και δασκάλα της ευσεβείας είχαν τη γιαγιά τους Λωξάντρα, η οποία τους ζητούσε να της διαβάζουν βίους αγίων. Διαβάζοντας ο Άγιος του Θεού Φιλούμενος, τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καυσοκαλυβίτου, ως άλλος μιμητής εκείνου, έκαυσε τις επιθυμίες του κόσμου τούτου.
Τα δίδυμα τέκνα της Μαγδαληνής και Γεωργίου Ορουντιώτη, Φιλούμενος και Ελπίδιος φλεγόμενα από θείο έρωτα, ξεκίνησαν για την παλαίφατη Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.
Εκεί παρέμειναν για πέντε χρόνια και μετά ανεχωρήσαν από τη μαρτυρική γη της Κύπρου στην Αγία Γην των Ιεροσολύμων. Ο πατήρ Ελπίδιος μετά από δώδεκα έτη διακονίας στα Ιεροσόλυμα συνέχισε τον εκκλησιαστικό του βίο σε διάφορα μέρη της Ορθοδοξίας και εκοιμήθη στο Άγιο Όρός.
Ο Φιλούμενος έμεινε στην αγία γη για 46 έτη διακονώντας την εκεί αδελφότητα του Πατριαρχείου, ως φύλακας αγίων τόπων, αλλά εξαιρέτως αγίων τρόπων. Τελευταίος σταθμός της διακονίας του ήταν το Φρέαρ του Ιακώβ, το οποίον έγινε τόπος του μαρτυρίου του. Στις 16 Νοεμβρίου 1979 μ.Χ. (29 Νοεμβρίου με το νέο ημερολόγιο), φανατικοί σιωνιστές, που διεκδικούσαν το προσκύνημα ως δικό τους, τον κατέκοψαν την ώρα του εσπερινού, Αγιοταφίτες πατέρες παρέλαβαν το τίμιο του λείψανο έπειτα από πέντε ημέρες και το ενταφίασαν στην αγία γη.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, κατά την κηδεία θανούντος μέλους της αγιοταφικής αδελφότητας, ανοίχθηκε ο τάφος του π. Φιλουμένου, για να γίνει ανακομιδή των οστών. Όλοι τότε οι παρευρισκόμενοι αντίκρυσαν ένα εξαίρετο και θαυμαστό θέαμα. Το σώμα του νεκρού Αρχιμανδρίτη ήταν ανέπαφο και ευωδίαζε. Ξανακλείσανε τον τάφο μέχρι τα Χριστούγεννα του 1984 μ.Χ., οπότε κατά την κηδεία του αρχιεπισκόπου Πέλλης Κλαυδίου ανοίχθηκε και πάλι. Το σώμα συνέχισε να είναι αναλλοίωτο και να ευωδιάζει. Το λείψανο τοποθετήθηκε με κάθε ευλάβεια σε γυάλινη λειψανοθήκη στο βόρειο τμήμα του Αγίου Βήματος στον ιερό ναό της Αγίας Σιών, όπου και γίνεται αντικείμενο προσκύνησης από χιλιάδες πιστούς.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ιερομάρτυρας, «ο εν Περσίδι»
Σε πολλά Μηνολόγια ο Ιωάννης αυτός αναφέρεται ότι καταγόταν από την πόλη της Δαμασκού και μαρτύρησε στην Περσία. (Ίσως όμως να είναι το ίδιο πρόσωπο μ’ αυτό της 10ης Απριλίου και της 1ης Νοεμβρίου).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Άγνωστο πού και πότε μαρτύρησαν. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν τους καταδίωκαν, άνοιξε μια πέτρα και μπήκαν στο εσωτερικό της.
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΥΡΒΑΝΟΣ, επίσκοπος Μακεδονίας
Απεβίωσε ειρηνικά. (Ίσως είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Άγιο Ρωμανό της 28ης Νοεμβρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, επίσκοπος Κορίνθου
Μάλλον πρόκειται για τον Διονύσιο επίσκοπο Κορίνθου, που έζησε τον 2ο αιώνα μ. Χ. (160), όταν αυτοκράτορας ήταν ο Μάρκος Αυρήλιος. Κατά τον Μελέτιο ο Διονύσιος αυτός ήταν άνδρας λόγιος, πολυμαθής και ένθεος. Μεριμνούσε όχι μόνο για το ποίμνιό του, αλλά και για το ποίμνιο των άλλων Εκκλησιών, με τις όποιες επικοινωνούσε με επιστολές. Τις επιστολές αυτές, ο Ιστορικός Ευσέβειας τις χαρακτηρίζει σαν θείες διδασκαλίες και άξιες μεγάλης προσοχής. (Αναφέρεται ότι μαρτύρησε δια ξίφους).
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΙΤΥΡΟΥΝ
Έκανε μαθητής του Μεγάλου Αντωνίου και πήρε από τις αρετές και τα χαρίσματα εκείνου, ενώ η εγκράτειά του εικονίζεται κατά τον αυστηρότατο ασκητισμό. Πολλές φορές έμεινε εντελώς νηστικός, χωρίς καθόλου να ζημιωθεί η υγεία του ή να ελαττωθεί η πνευματική αντοχή του και η προθυμία του. Συχνά έλεγαν οι μοναχοί για οράματα, που εμφανίζονταν σ’ αυτούς οι δαίμονες. Εκείνος τότε έλεγε: «εγώ φοβάμαι περισσότερα τα δαιμόνια, που φωλιάζουν την υπερηφάνεια, τη φιλαργυρία, τη φιληδονία και άλλα παρόμοια πάθη. Αυτά είναι τα πιο επικίνδυνα δαιμόνια και πρέπει μεγάλη προσοχή προς αυτά». Ο όσιος Πιτυρούν απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΥΑΛΕΡΙΝΟΣ (ή Ούαλεριανός)
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΙΔΡΟΣ
Θανατώθηκε μαρτυρικά, αφού έχυσαν επάνω του καυτή ρητίνη.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ
Ή μνήμη του αναφέρεται στον Συναξαριστή Delehaye με σύντομο υπόμνημα. Αυτός εγκατέλειψε γυναίκα, παιδιά και συγγενείς, και έγινε μοναχός. Γύριζε την έρημο, τις πόλεις και τα χωριά, για να καταλήξει στην Αίγυπτο, όπου βρέθηκε νεκρός σε κάποιο ναό, φέροντας επάνω του βαρεία σίδερα. Όταν το είδε αυτό ο κόσμος, θαύμασε για την ασκητικότητά του. Έτσι κατασκεύασαν ξύλινη θήκη, όπου έβαλαν μέσα το σώμα του, μαζί με τα σίδερα που έφερε όταν ζούσε.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ «επίσκοπος εν τω Σπηλαίω» (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ BRENDAN (Ιρλανδός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο «Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων», του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΚΧΟΥ
ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ 