ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ: «ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΩΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ;»

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΩΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ;

 Συχνά αναρωτιόμαστε, αγαπητοί μου αδελφοί, πόσο αξίζει η ανθρώπινη ζωή. Αν αποτιμάται οικονομικά (με βάση την καταναλωτική δύναμη και αγοραστική αξία που ο καθένας διαθέτει), αν αποτιμάται με βάση την ποσότητα (συμφέρει ο ένας να θυσιασθεί υπέρ των πολλών, «παράπλευρες απώλειες» κατά τους πολέμους), αν αποτιμάται με βάση την ηδονή («μια ζωή την έχουμε»), αν αποτιμάται με βάση το χρόνο (άγχος του παρόντος κόσμου, γιατί η πέτρα του μνήματος είναι το τέλος, επομένως πρέπει να προλάβουμε να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε για να νιώθουμε ότι άξιζε που ζήσαμε).

ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΚΡΙΜΑΙΑΣ- ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ΛΟΥΚΑ

Ακούσατε σήμερα το ευαγγελικό ανάγνωσμα περί του πλούσιου νεανίσκου, ο οποίος δεν ήθελε να μοιράσει την περιουσία του για να γίνει κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών. Τότε ο Κύριος είπε στους μαθητές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα παρά να μπει πλούσιος στην Βασιλεία των Ουρανών.

Κυριακή Θ’ Λουκά: «Η παραβολή του άφρονα πλουσίου» Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε στη γη για να θεραπεύσει τους ανθρώπους από τα φθοροποιά πάθη και τις ροπές τους. Τα πάθη κι οι ροπές είναι σοβαρές ψυχικές παθήσεις.
Κλέβει ποτέ ένας γιός από τον πατέρα του; Όχι. Ο δούλος όμως κλέβει από τ’ αφεντικό του. Τη στιγμή που ο Αδάμ εγκατέλειψε την ιδιότητα του υιού κι απόκτησε την ιδιότητα του δούλου, το χέρι του απλώθηκε για να πιάσει τον απαγορευμένο καρπό. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει αυτό που ανήκει σ’ έναν άλλο; Είναι επειδή το χρειάζεται; Ο Αδάμ τα είχε όλα, δεν του έλειπε τίποτα. Παρ’ όλ’ αυτά όμως προχώρησε στην κλοπή. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει άλλον άνθρωπο κι ο δούλος άλλο δούλο; Επειδή έμαθαν πρώτα να κλέβουν από τ’ αφεντικό τους. Οι άνθρωποι συνήθως κλέβουν πρώτα από το Θεό κι έπειτα ο ένας από τον άλλο. Ο προπάτορας του ανθρώπινου γένους άπλωσε το χέρι του να κλέψει πρώτα αυτό που ανήκε στο Θεό κι έπειτα, σαν αποτέλεσμα, οι απόγονοί του άρχισαν να κλέβουν ο ένας τον άλλο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ : «Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥ ΣΤΑ ΓΑΔΑΡΑ»

«Ο Ιησούς καταπλέει στην περιοχή των Γαδαρηνών, μια ειδωλολατρική χώρα, στην αντίπερα όχθη από την Γαλιλαίᨻ. Εκεί συναντά έναν διαφορετικό άνθρωπο από τους συνηθισμένους.

 «ρούχο δεν ντυνόταν, ούτε έμεινε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα». Παράξενος άνθρωπος στ΄αλήθεια!! Αλλά πόσο ακόμα άνθρωπος είναι κάποιος , όταν γίνεται κατοικητήριο δαιμόνων; Δεν είναι τραγικό να έχει χάσει τον εαυτό του, την προσωπικότητά του, τον έλεγχό του; Γιατί επιτρέπει άραγε ο Θεός να συμβαίνει αυτό; Ο Κύριος γνωρίζει!!

           

«Η Παραβολή Του Σπορέως» Μητροπολίτου Αντωνίου Bloom

Πόσο οικεία, και πόσο απλή μας φαίνεται η σημερινή Παραβολή του σπόρου και του σπορέως· και όμως πόσο σχετική είναι με μας, πόσο περισσότερο θα πρέπει να την σκεφτούμε. Λησμονούμε την εικόνα του σπορέα και του σπόρου, όπως φαίνεται μέσα από την παραβολή, δεν βλέπουμε την εικόνα του Χριστού να περπατάει στους δρόμους και τα μονοπάτια της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας· και παντού όπου πήγε, οι άνθρωποι έρχονταν στην άκρη του δρόμου, επειδή είχαν ακούσει, όπως είχε ακούσει ο Τυφλός, για τον οποίο μιλάει ο Απόστολος Μάρκος, ότι ήταν Δάσκαλος, ότι τα λόγια του ήταν αληθινά, ότι έφεραν την δύναμη της ζωής.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΑ ΠΛΟΥΣΙΟΥ

Είπε τότε κάποιος από το πλήθος σ’ αυτόν: «Δάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιραστεί μαζί μου την κληρονομιά». Εκείνος του είπε: «Άνθρωπε, ποιος με κατάστησε κριτή ή διανεμητή επάνω σας;» Και είπε προς αυτούς: «Προσέχετε και φυλάγεστε από κάθε πλεονεξία, γιατί, όταν έχει κάποιος περίσσια, η ζωή του δεν προέρχεται από τα υπάρχοντά του». Είπε μάλιστα μια παραβολή προς αυτούς, λέγοντας: «Κάποιου πλούσιου ανθρώπου κάρπισαν τα χωράφια με ευφορία. Και διαλογιζόταν μέσα του, λέγοντας: “Τι να κάνω, επειδή δεν έχω πού να συνάξω τους καρπούς μου”; Και είπε: “Αυτό θα κάνω: θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα οικοδομήσω μεγαλύτερες και θα συνάξω εκεί όλο το σιτάρι και τα αγαθά μου, και θα πω στην ψυχή μου: ‘ Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά που κείτονται για έτη πολλά• αναπαύου, φάγε, πιες, ευφραίνου’. Είπε τότε σ’ αυτόν ο Θεός: Άφρονα, αυτήν τη νύκτα απαιτούν την ψυχή σου από εσένα• και αυτά που ετοίμασες ποιανού θα είναι”; Έτσι γίνεται σ’ όποιον θησαυρίζει για τον εαυτό του και δεν πλουτίζει για το Θεό».