Αρχείο κατηγορίας ΧΑΤΖΗΧΡΟΝΟΓΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

«Χαλινοὺς ἀποπτύσας τοὺς πατρικούς» Γεώργιος Χατζηχρόνογλου

Ἦχος πλ. δ’
Χαλινοὺς ἀποπτύσας τοὺς πατρικούς, ἀστάτῳ φρενί, τοῖς κτηνώδεσι τῆς ἁμαρτίας, λογισμοῖς συνέζησα, ὅλον μου τὸν βίον δαπανήσας ἀσώτως, ὁ τάλας ἐγώ, τροφῆς δὲ λειπόμενος, βεβαιούσης καρδίαν, πρὸς καιρὸν λιπαίνουσαν, ἡδονὴν ἐσιτούμην. Ἀλλὰ Πάτερ ἀγαθέ, μὴ κλείσῃς μοι τὰ φιλάνθρωπα σπλάγχνα, ἀλλ’ ἀνοίξας δέξαι με, ὡς τὸν Ἄσωτον Υἱόν, καὶ σῶσόν με.

«ΑΣΤΡΟΝ ΗΔΗ ΑΝΑΤΕΤΑΛΚΕΝ» ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ / ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΤΖΗΧΡΟΝΟΓΛΟΥ/ΦΩΤΙΟΣ ΚΕΤΣΕΤΖΗΣ

Καλοφωνικός Ειρμός Ήχος Πρώτος . Βαλασίου Ιερέως 17ος αιώνας .

» Ἄστρον ἤδη ἀνατέταλκεν, ἐκ φυλῆς, Ἰούδα, ὅπερ ἐπιγνόντες, Βασιλεῖς κινήσεις, ἀνατολῶν ποιοῦνται, καὶ φθάσαι ἐπείγονται, ὅπως θεάσωνται Χριστόν, ἐν Βηθλεέμ σαρκὶ τικτόμενον. »

«Χαλινοὺς ἀποπτύσας» ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄ΙΔΙΟΜΕΛΟΝ ΑΠΟΣΤΙΧΩΝ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ Γ. ΧΑΤΖΗΧΡΟΝΟΓΛΟΥ/ Α. ΜΟΥΤΑΟΓΛΟΥ/ Μ. ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΟΣ/ΘΡ. ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

Ἦχος πλ. δ’
Χαλινοὺς ἀποπτύσας τοὺς πατρικούς, ἀστάτῳ φρενί, τοῖς κτηνώδεσι τῆς ἁμαρτίας, λογισμοῖς συνέζησα, ὅλον μου τὸν βίον δαπανήσας ἀσώτως, ὁ τάλας ἐγώ, τροφῆς δὲ λειπόμενος, βεβαιούσης καρδίαν, πρὸς καιρὸν λιπαίνουσαν, ἡδονὴν ἐσιτούμην. Ἀλλὰ Πάτερ ἀγαθέ, μὴ κλείσῃς μοι τὰ φιλάνθρωπα σπλάγχνα, ἀλλ’ ἀνοίξας δέξαι με, ὡς τὸν Ἄσωτον Υἱόν, καὶ σῶσόν με.

Συνέχεια ανάγνωσης «Χαλινοὺς ἀποπτύσας» ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄ΙΔΙΟΜΕΛΟΝ ΑΠΟΣΤΙΧΩΝ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ Γ. ΧΑΤΖΗΧΡΟΝΟΓΛΟΥ/ Α. ΜΟΥΤΑΟΓΛΟΥ/ Μ. ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΟΣ/ΘΡ. ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

«Τὴν χεῖρά σου τὴν ἁψαμένην» ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΝΥΝ Θ’ ΩΡΑΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΗΧΟΣ ΠΛ. Α’ Ι. ΝΑΥΠΛΙΩΤΗΣ/ ΜΕΤΕΩΡΙΤΙΚΟ ΨΑΛΤΗΡΙ/ Γ. ΧΑΤΖΗΧΡΟΝΟΓΛΟΥ / ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ

 

Συνέχεια ανάγνωσης «Τὴν χεῖρά σου τὴν ἁψαμένην» ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΝΥΝ Θ’ ΩΡΑΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΗΧΟΣ ΠΛ. Α’ Ι. ΝΑΥΠΛΙΩΤΗΣ/ ΜΕΤΕΩΡΙΤΙΚΟ ΨΑΛΤΗΡΙ/ Γ. ΧΑΤΖΗΧΡΟΝΟΓΛΟΥ / ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ

¨ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ ΚΡΥΨΑΝΤΑ» ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΤΖΗΧΡΟΝΟΓΛΟΥ ΗΧΟΣ ΠΛ. Α’

Τὸν ἥλιον κρύψαντα τὰς ἰδίας ἀκτίνας, 
καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ διαρραγέν, τῷ τοῦ Σωτῆρος θανάτῳ, 
ὁ Ἰωσὴφ θεασάμενος, προσῆλθε τῷ Πιλάτῳ καὶ καθικετεύει λέγων· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν Ἑβραῖοι τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡ Μήτηρ καθορῶσα νεκρωθέντα ἐβόα· 
Ὦ Υἱὲ καὶ Θεέ μου, εἰ καὶ τὰ σπλάγχνα τιτρώσκομαι, 
καὶ καρδίαν σπαράττομαι, νεκρόν σε καθορῶσα, 
ἀλλὰ τῇ σῇ ἀναστάσει θαρροῦσα μεγαλύνω. 
Καὶ τούτοις τοίνυν τοῖς λόγοις δυσωπῶν τὸν Πιλᾶτον 
ὁ εὐσχήμων λαμβάνει τοῦ Σωτῆρος τὸ σῶμα, 
ὃ καὶ φόβῳ ἐν σινδόνι ἐνειλήσας καὶ σμύρνῃ, κατέθετο ἐν τάφῳ 
τὸν παρέχοντα πᾶσι ζωὴν αἰώνιον καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Μεταγραφή

Τον ήλιο που έκρυψε τις ίδιες του τις ακτίνες και το καταπέτασμα του ναού που διερράγη, λόγω του θανάτου του Σωτήρος, ο Ιωσήφ όταν (τα) είδε, προσήλθε στον Πιλάτο και θερμά ικετεύει λέγοντας: Δώσε μου τούτο τον ξένο, που από βρέφος σαν ξένος φιλοξενήθηκε στον κόσμο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι ομόφυλοι από μίσος τον θανατώνουν σαν ξένο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που παραξενεύομαι να βλέπω του θανάτου το (παρά)ξενο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που ήξερε να φιλοξενεί τους πτωχούς και τους ξένους. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι Εβραίοι από φθόνο τον απεξένωσαν από τον κόσμο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, για να κρύψω σε τάφο, που σαν ξένος δεν είχε που να γείρει το κεφάλι. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που βλέποντάς τον νεκρό η Μητέρα φώναζε: Ω, Υιέ μου και Θεέ μου, αν και στα σπλάχνα πληγώνομαι και στην καρδιά σπαράζω που σε βλέπω νεκρό, αλλά αναθαρρώντας από την ανάστασή σου, δοξάζω. Και με τούτα τα λόγια ικετεύοντας τον Πιλάτο ο άρχοντας λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα, που και με φόβο το τύλιξε σε σεντόνι και σε σμύρνα και το έβαλε σε τάφο, αυτόν που παρέχει σε όλους ζωή αιώνια και το μεγάλο έλεος.

ΠΗΓΗ:http://users.otenet.gr/~gmcr/bible/Epitafios.htm

Συνέχεια ανάγνωσης ¨ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ ΚΡΥΨΑΝΤΑ» ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΤΖΗΧΡΟΝΟΓΛΟΥ ΗΧΟΣ ΠΛ. Α’

«Τὴν χεῖρά σου τὴν ἁψαμένην» ΗΧΟΣ ΠΛ. Α΄ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ Θ’ ΩΡΑΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΧΑΤΖΗΧΡΟΝΟΓΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Τὴν χεῖρά σου τὴν ἁψαμένην, τὴν ἀκήρατον κορυφὴν τοῦ Δεσπότου  μεθ᾽ ἧς καὶ δακτύλῳ αὐτόν, ἡμῖν καθυπέδειξας, ἔπαρον ὑπὲρ ἡμῶν, Βαπτιστά, ὡς παρρησίαν ἔχων πολλήν· καὶ γὰρ μείζων τῶν Προφητῶν ἁπάντων, ὑπ᾽ αὐτοῦ μεμαρτύρησαι. Τοὺς ὀφθαλμούς σου πάλιν δέ, τοὺς τὸ Πανάγιον Πνεῦμα κατιδόντας, ὡς ἐν εἴδει περιστερᾶς κατελθόν, ἀναπέτασον πρὸς αὐτὸν Βαπτιστά, ἵλεων ἡμῖν ἀπεργασάμενος. Καὶ δεῦρο στῆθι μεθ᾽ ἡμῶν ἐπισφραγίζων τὸν ὕμνον, καὶ προεξάρχων τῆς πανηγύρεως.