Γέροντας Εφραίμ: «Πρέπει να τρέξουμε πριν είναι αργά!»

Το εμπόδιο για να φθάσουμε στο εξομολογητήρι, είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός. Πώς θα πω τα αμαρτήματά μου;

ΛΟΓΟΙ ΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ

Ο Σατανάς Κάνει Την Τελευταία Έφοδο – Εις Τον Θεόν Να Έχουμε Την Πίστη Μας, Την Ελπίδα Μας, Την Αγάπη Μας Και Δεν Θα Μας Εγκαταλείψει

Απλα συγκλονίζει! Τελευταίες αποκαλύψεις τού γέροντος Εφραίμ της Αριζόνας…

 

Συνομιλήτρια: Μάχη με ποιους; Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Τους δαίμονες.Συνομιλήτρια: Τους βλέπατε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι, όπως βλέπω τους ανθρώπους.

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Η πολιτική ηγεσία σπρώχνει σε απρόβλεπτους ηθικούς και πνευματικούς κινδύνους τους νέους

«οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν, καλόν, καί τό καλόν, πονηρόν,

οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς, καί τό φῶς σκότος,

οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρόν!» (Ἡσ.ε’19).

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

(ὑπ’ ἀριθ. 160/2017)

Πρός

Τούς Πανοσ/τους καί Αἰδεσιμ/τους Ἱερεῖς καί

τούς ἀγαπητούς Γονεῖς, Διδασκάλους

καί Κηδεμόνας τῶν μαθητῶν καί μαθητριῶν τῶν Σχολείων

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑ»Να μεταγγίζουμε ο ένας στον άλλον το φάρμακο της σωτηρίας, γιατί έρχονται φοβερά χρόνια…»

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας: «Η Ελλάδα θα υποφέρει γιατί γύρισε την πλάτη της στο Χριστό» (αναδημοσίευση)

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βλέπετε την φωτογραφία αυτή του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή. Είχα μεγάλο Γέροντα, ήταν πυρ – πυρ, άνθρωπος φαινόμενο. Όλο τα επουράνια σκέπτονταν, μ’ αυτά ζούσε.

Η πηγή των δύο υδάτων..

 

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 

Η πηγή με τα δύο νερά είναι ο άνθρωπος. Με το ένα νερό ζωντανεύει, με το άλλο νεκρώνει. Μ’ ένα πλένει, με το άλλο λερώνει. Και τα δύο νερά ρέουν ἀπό το ίδιο στόμα. Ο ἂνθρωπος μπορεῖ με το στόμα να παινεύη την αρετή, αλλά μπορεί και να τη μαλώνη, μπορεί να δοξάζη τον Θεό, αλλά μπορεί και να Τον υβρἰζη, μπορεί να σηκώση τον πεσμένο, αλλά μπορεί και να ρίξη τον όρθιο, μπορεί να ενθαρρύνη, αλλά μπορεί και να αποδυναμώση, μπορεί να οδηγήση, αλλά μπορεί και να αποπλανήση.

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης: Έτσι κάνει και ο διάβολος. Σε ξεγελάει και χάνεις τα καλύτερα χρόνια σου!

 

Ο σατανάς δεν πάει σε έναν άχρηστο άνθρωπο, αλλά πάει σε έναν αγωνιστή, για να τον πειράξει και να τον αχρηστέψει. Δεν χάνει τον καιρό του να κάνει λεπτή εργασία σε κάποιον που δεν έχει κάνει λεπτή εργασία.
Στέλνει σ’ αυτόν που ράβει με σακοράφα, διάβολο με σακοράφα. Σ’ αυτόν που κάνει λεπτό εργόχειρο, στέλνει διάβολο που κάνει λεπτό εργόχειρο. Σ’ αυτόν που κάνει πολύ ψιλό κέντημα, στέλνει διάβολο για πολύ ψιλή εργασία. Σ’ αυτούς που κάνουν χονδρή δουλειά στον εαυτό τους, στέλνει χονδρό διάβολο.  

Όσοι κάνουν το χάραγμα, δεν θα βρουν στιγμή ησυχίας.

 

Γέροντα Αμβρόσιου

6) Επειδή έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για την ανθρωπότητα, ο Θεός πήρε ορισμένους ανθρώπους και τους έκανε αξιωματικούς. (σελ. 210)

7) Τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ γρήγορα. Ο διάβολος θα κυριαρχήσει. Όσοι τον πλησιάσουν, θα τους τσακίσει, θα τους συντρίψει. Φίλους αυτός δεν έχει. (σελ. 210)

«Ποιός κάνει ‘κουμάντο’ μέσα στήν οἰκογένεια»; Γέροντας Σωφρόνιος

 

 

 

Γέροντας Σωφρόνιος

Αν η γυναίκα εργάζεται εξίσου με τον άνδρα, τότε πάλι καταργείται η δικαιοσύνη, επειδή η γυναίκα στην οικογένεια, παράλληλα με την εργασία, βαστάζει και άλλα βάρη, επιπρόσθετα καθήκοντα, επειδή ακριβώς αυτή είναι η μητέρα των παιδιών. Θα νόμιζε κάποιος ότι, επειδή η γυναίκα βαρύνεται από μεγαλύτερες ευθύνες και ασκεί πολυπλοκότερο ρόλο, σε αυτήν πρέπει να ανήκει το προνόμιο να «κατευθύνει» την οικογένεια. Ασφαλώς κάποιος πρέπει να κατευθύνει την οικογένεια, όπως και κάθε άλλο ανθρώπινο καθίδρυμα. Έτσι, σε πολλές οικογένειες ανακύπτει η πάλη για εξουσία, που πολύ συχνά γίνεται καταστροφική για την οικογένεια. Συνεπώς, όπου και αν στρέψουμε την προσοχή μας, παντού βλέπουμε υπερβολικά πολύπλοκα προβλήματα, και δεν πλησιάσαμε ακόμη στην επίλυσή τους.Έκανα τις λίγες αυτές παρατηρήσεις, για να δω τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπει η πλειονότητα των ανθρώπων. Νομίζω όμως ότι εμείς ως χριστιανοί βλέπουμε ακόμη και εκείνα που οι άλλοι δεν προσέχουν. Θεωρούμε ότι το σπουδαιότερο θέμα γενικά για κάθε άνθρωπο είναι το ερώτημα:Τί είναι ο άνθρωπος; Ποιός είναι ο προορισμός του; Γιατί και για ποιό λόγο εμφανίστηκε στον κόσμο; Ποιός σκοπός υπάρχει μπροστά του; Ποιό είναι το νόημα της υπάρξεώς του; Αν δεν απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να λύσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ούτε σε ένα επίπεδο. Είναι αδύνατον για παράδειγμα να επιτύχουμε αληθινά δίκαια δομή της κοινωνίας χωρίς τη γνώση αυτή. Δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της κρατικής οργανώσεως, αν δεν έχουμε απάντηση στο κύριο αυτό ερώτημα. Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας γράφεται με άσκοπη περιδίνηση, παράλογους πολέμους, άδικη καταπίεση του ισχυρού επάνω στον ασθενή, όπως βλέπουμε στο ζωικό κόσμο. Συνεπώς, τί είναι ο άνθρωπος; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό την παίρνουμε από την Αγία Γραφή: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα Θεού… άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» (Γέν. 1,27). Και λίγο πιο κάτω διαβάζουμε: «Έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γέν. 2,7).

Elder Joseph of Vatopaidi-On Humility and the Humble Outlook

 

The title of this speech in Greek is ‘Περί ταπεινώσεωςκαι ταπεινοφροσύνης’. An Elder has explained the difference as being that ‘ταπεινοφροσύνη’ is an attitude of mind (hence ‘humble outlook’), while‘ταπείνωσις’ (‘humility’) is from the heart. In practice, however, the terms are often used interchangeably.

Without question, the Scriptures as a whole, as well as Patristic philosophy, are ‘seasoned with salt’, as it were, garlanded with the good mother of the virtues, the humble outlook. This is particularly noticeable at the points related to the behavior and comportment of people living by the direct instructions to reach their destination and striving to put these into practice through repentance.

In another homily, we referred to obedience as a virtue. Now we’re obliged to describe humility as an attribute, the character and form of the soul and of the personality.

If duty is an inviolable rule of life for rational beings, how much superior to it must be the personal attributes, the form and the character? And if, again, humility were only a human skill and achievement, which adorns and perfects rational beings, without it also being divine, human boldness would be able to describe it. But from the moment that it was revealed to us that it reaches as far as the Incarnate Word of God Himself, humility became something beyond that which human thought can conceive, and which can be understood only with admiration and astonishment. He Himself says: ‘Learn from my example, for I am meek and humble in heart’.

 

«Κάνε το νου σου καινούργιο» – π. Ανδρέας Κονάνος

«ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΓ­ΧΩΡΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΕΣΥ!!»Aγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

 1myblog.pblogs.gr

Αν σου πω, νήστεψε, πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος. Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς, μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά. Αν σου πω, να έρχεσαι τακτικά στις Συ­νάξεις της Εκκλησίας, μου λες έχω διάφορες μέριμνες.

Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγο­νται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.

Γιατί οι άνθρωποι δεν εκκλησιάζονται και πώς πρέπει να εκκλησιάζονται! (Αγ.Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Λίγοι είναι εκείνοι που έρχονται στην εκκλησία. Ποια είναι, άραγε η αιτία αυτού του φαινομένου; Γιορτάζουμε μνήμες αγίων και σχεδόν κανένας δεν παρουσιάζεται στο ναό. Φαίνεται πως η απόσταση παρασύρει τους χριστιανούς στην αμέλεια, ή μάλλον όχι η απόσταση, αλλά η αμέλεια μόνο τους εμποδίζει. Γιατί, όπως τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει αυτόν που έχει αγαθή προαίρεση και ζήλο να κάνει κάτι, έτσι και τον αμελή, τον ράθυμο και αναβλητικό, όλα μπορούν να τον εμποδίσουν….

ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΔΟΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΩΦΕΛΕΙΑ ΜΑΣ

 

(Αόρατος Πόλεμος)
Και γενικά, για να καταλάβουμε ότι όλοι οι πειρασμοί μας δόθηκαν από τον Θεό για το συμφέρον μας , πρέπει να σκεφθούμε ότι ο άνθρωπος, εξ αιτίας της κακής κλίσεως της διεφθαρμένης του φύσεως, είναι υπερήφανος, φιλόδοξος, στο έπακρο δοκησίσοφος και υπερασπιστής της ιδικής του γνώμης, και θέλει πάντοτε να τον υπολογίζουν όλοι, περισσότερο από εκείνο που είναι στην πραγματικότητα. Αυτή όμως η υπόληψις είναι τόσο επικίνδυνη για την πνευματική του πρόοδο, ώστε και αυτή μόνον η οσμή της να είναι αρκετή να εμποδίση τον άνθρωπο ώστε να φθάση στην αληθινή τελειότητα.