«Μήτηρ μὲν ἐγνώσθης» ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΝ ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ ΤΟΥ ΒΑΡΕΩΣ ΗΧΟΥ ΥΠΟ ΜΑΓΟΥΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΟΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΤΑΡΑΒΑΝΟΓΛΟΥ

 

Θεοτοκίον – 
Ἦχος βαρὺς 
Μήτηρ μὲν ἐγνώσθης, ὑπὲρ φύσιν Θεοτόκε, ἔμεινας δὲ παρθένος, ὑπὲρ λόγον καὶ ἔννοιαν,
καὶ τὸ θαῦμα τοῦ τόκου σου, ἑρμηνεῦσαι γλῶσσα οὐ δύναται·
παραδόξου γὰρ οὔσης τῆς συλλήψεως Ἁγνή, ἀκατάληπτός ἐστιν ὁ τρόπος τῆς κυήσεως·
ὅπου γὰρ βούλεται Θεός, νικᾶται φύσεως τάξις.
Διό σε πάντες Μητέρα τοῦ Θεοῦ γινώσκοντες, δεόμεθά σου ἐκτενῶς. Πρέσβευε τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

«ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ο ΧΟΡΟΣ» ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΝΤΑΡΑΒΑΝΟΓΛΟΥ

«ΠΑΡΕΛΑΒΕΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ» ΝΤΑΡΑΒΑΝΟΓΛΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ ΑΙΝΩΝ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ

«ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ» ΝΤΑΡΑΒΑΝΟΓΛΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄

«ΠΑΡΕΛΑΒΕΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ» ΝΤΑΡΑΒΑΝΟΓΛΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄

Δόξα… Καὶ νῦν…

Ἦχος πλ. δ’ Βύζαντος

Παρέλαβεν ὁ Χριστός, τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ’ ἰδίαν, καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ Ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ, ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς. Καὶ ὤφθησαν Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας μετ’ αὐτοῦ συλλαλοῦντες, καὶ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησᾳ, αὐτοῦ ἀκούετε.

«Στου Βοσπόρου τ’ αγιονέρια» (ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΠΡΕΒΕΖΙΑΝΟΥ) ΗΧΟΣ ΠΛ. Β΄ Γρηγόρης Νταραβάνογλου –

«ΚΥΡΙΕ Η ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ» ΝΤΑΡΑΒΑΝΟΓΛΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

ἦχος πλ.δ’

Ποίημα Κασσιανῆς Μοναχῆς

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι, ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος, ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ, κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανούς, τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει, καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν, τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις, ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους, τίς ἐξιχνιάσει ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.