Βίντεο με τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Παναγιώτη Νεοχωρίτη,που επιμελήθηκε το Υπουργείο Πολιτισμού της Τουρκίας, και προβάλλει τις μουσικές των Μειονοτήτων της Πόλης και συγκεκριμένα την Εκκλησιαστική Μουσική.
Την επιμέλεια της παραγωγής είχε ο μουσικός Deniz Şahin.
Στην ψυχή του Ελληνισμού μια πληγή μένει πάντα ανοιχτή, ένας καημός παραμένει αγιάτρευτος, μια μνήμη δεν υποκύπτει στη λήθη, μια ημερομηνία κινεί τις εσώτατες χορδές της σε ένα τραγούδι ύμνου και θρήνου, νοσταλγίας και ελπίδας…
Στίχοι: Ντιάνα Τζόβολου Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Μία τσιγγάνα μου ‘χε πει πως είμαι απ’ το Αϊβαλί κι εγώ θυμήθηκα τα λόγια του παππού μου. Στη Σμύρνη έφτιαχνε γλυκά και η γιαγιά μπαχαρικά μέσα στο σπίτι του πατέρα του δικού μου.
Τα χρόνια που ‘μουν πιο μικρός, αναρωτιόμουν συνεχώς γιατί ‘χε πάντα το μπαούλο γυαλισμένο. Και πριν πεθάνει μου ‘χε πει να του φυλάξω το κλειδί κι είδα το βλέμμα το στερνό του φοβισμένο.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, δακρύζει πάντα η Παναγιά γι’ αυτούς που έφυγαν διωγμένοι μες στα πλοία. Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, ακόμα καίει μια φωτιά γιατί μεμέτηδες δανείζονται τα θεία.
Έφυγε δίχως παιδεμό, μα έζησε ξεριζωμό αυτήν την λέξη την πρωτάκουσα στα έξι. Είχα ρωτήσει να μου πει την ιστορία απ’ την αρχή κι όπως μιλούσε έσταζε αίμα η κάθε λέξη.
Γι’ αυτό το άνοιξα κι εγώ το κασελάκι το παλιό κι είδα τα λίγα που ‘χε πάρει, τα κρυμμένα. Κανέλα, σμύρνα και νερό απ’ τα παράλια θαρρώ και λίγο χώμα από τα μέρη τα κλεμμένα.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, δακρύζει πάντα η Παναγιά γι’ αυτούς που έφυγαν διωγμένοι μες στα πλοία. Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, ακόμα καίει μια φωτιά γιατί μεμέτηδες δανείζονται τα θεία.
Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.
