Την Κυριακή των Απόκρεω η Εκκλησία μάς προβάλλει στην Ευαγγελική περικοπή της μελλούσης κρίσεως (Ματθ.25,31-46) την αγάπη ως το τελικό κριτήριο για τη διάκριση των ανθρώπων στους εκ δεξιών του Κριτού και στους εξ ευωνύμων και συνακόλουθα τη μελλοντική τύχη των ανθρώπων. Στην Αποστολική περικοπή (Α΄Κορ.8,8-9,2) ο Απ. Παύλος παρουσιάζει την αγάπη ως το όριο της ελευθερίας του χριστιανού. Ας δούμε πρώτα σε μετάφραση την Αποστολική περικοπή:
Τίποτ’ άλλο δεν είναι τόσο βέβαιο στη ζωή μας παρά ότι θα αποθάνομε. Το γεγονός ότι γεννηθήκαμε και είμαστε σε τούτο τον κόσμο οδηγεί στη βεβαιότητα πως μια μέρα θα φύγουμε.
Η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στο πιο φοβερό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, στη μέλλουσα Κρίση, ως απαραίτητος προβληματισμός των πιστών αυτή την αγωνιστική αυτή περίοδο.
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Η σημερινή παραβολή είναι ιδιαίτερα σημαντική στις μέρες μας, όπου ο πόνος, η εξαθλίωση, η πείνα, το πρόβλημα στέγης, η αρρώστεια, ο θάνατος αυξάνονται ώρα την ώρα. Λέγεται, ότι όταν έρθει η Μέρα της Κρίσεως, εκείνοι που θα σταθούν ενώπιον του Θεού – και είμαστε όλοι εμείς- δεν θα ερωτηθούν για την πίστη, για την θεολογική τους γνώση, για τις πεποιθήσεις τους.
Οι σταστιστικολόγοι εκτιμούν ότι πάνω στη γη ζούνε ενάμιση δισεκατομμύριο άνθρωποι [γράφτηκε περίπου το 1930]. Απ αυτό το ενάμιση δισεκατομμύριο ούτε ένας άνθρωπος δεν μπορεί να σας πει, με τις διανοητικές του δυνατότητες, τι θα γίνει όταν έρθει το τέλος του κόσμου και τι θα γίνουμε εμείς όταν πεθάνουμε. Κι όλες αυτές οι χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωποι που έζησαν πριν από μας στη γη, δε θα μπορούσαν ούτε κι αυτοί με τη διαδικασία των νοητικών λειτουργιών τους να μας απαντήσουν με σιγουριά και σαφήνεια για το τέλος του κόσμου και τι μας περιμένει μετά το θάνατό μας, να μας πουν οτιδήποτε που θα μπορούσαμε να το αποδεχτούμε σαν αληθινό με την καρδιά και το νου μας.
Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.