Αρχείο κατηγορίας ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Ένας Άγιος άστεγος – Αληθινή Ιστορία!!!!

 


Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα… Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα, που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχές…

 

Συνέχεια ανάγνωσης Ένας Άγιος άστεγος – Αληθινή Ιστορία!!!!

Νύχτα Τσικνοπέμπτης…!

Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινης τους φύσης; Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα…

 

Συνέχεια ανάγνωσης Νύχτα Τσικνοπέμπτης…!

Γιατί οι δίκαιοι και ευσεβείς άνθρωποι είναι φτωχοί και δυστυχούν και αδικούνται;

Aπό το Γεροντικό

Κάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί και δυστυχούν και

αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.

Συνέχεια ανάγνωσης Γιατί οι δίκαιοι και ευσεβείς άνθρωποι είναι φτωχοί και δυστυχούν και αδικούνται;

Το ήθος του Παπαδιαμάντη

(Στο παρακάτω περιστατικό που αφηγείται ο Παύλος Νιρβάνας όταν τράβηξε την γνωστή φωτογραφία στον κυρ Αλέξανδρο, μπορούμε να διαγνώσουμε την σεμνότητα του μεγάλου λογοτέχνη. Σε μια εποχή όπου πλήθος ασήμαντων «καλλιτεχνών» και διανοουμένων περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι και αγωνιούν για μία φωτογράφηση και μία συνεντευξούλα σε κάποιο περιοδικό, το ήθος του Παπαδιαμάντη μοιάζει εξωπραγματικό.)

Ο καημένος ο Αλέξανδρος! Καινούργιες ανησυχίες θα είχε πάλι η ασκητική του ψυχή με τη συρροή τόσων ξένων και δικών μας μουσαφιρέων στο ταπεινό του σπιτάκι του ωραίου νησιού. Τον ετρόμαζε τόσο πολύ «η περιέργεια του Κοινού».

Συνέχεια ανάγνωσης Το ήθος του Παπαδιαμάντη

Το Σαββατόβραδο της Ελένης

Σάββατο βράδυ. 04:40. Μάλλον ξημερώματα Κυριακής. Κι αυτή εκεί, στο γνωστό σημείο. Πίσω από τους κάδους. Κάποτε την πείραζε το μέρος. Τώρα είναι απλά ο τόπος, όπου μπορούν να τη βρουν.

Συνέχεια ανάγνωσης Το Σαββατόβραδο της Ελένης

Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τον Πόντο

Δεν μπορείτε να φανταστείτε το τι γίνεται απέναντι με τους κρυπτοχριστιανούς

 

 

ενώ λειτουργούσε, όταν έφτασε στο «Εξαιρέτως της Παναγίας αχράντου… », εξαφανίστηκε από το δισκάριο ο άγιος Άρτος»

 

Σχετική εικόνα

~ ΖΟΥΣΕ ατή χώρα των Αλαμανών ένας ιερέας πολύ ενάρετος, ο Πελάγιος, πού έτρεφε ξεχωριστή ευλάβεια στην Υπεραγίας Θεοτόκο.

Ο διάολος όμως τον φθόνησε και τού έσπειρε λογισμό απιστίας για τη θεία Κοινωνία.
«Πώς είναι! δυνατόν», σκεφτόταν, «νά γίνονται το ψωμί Σώμα; και το κρασί Αίμα Χριστού!» .

Συνέχεια ανάγνωσης ενώ λειτουργούσε, όταν έφτασε στο «Εξαιρέτως της Παναγίας αχράντου… », εξαφανίστηκε από το δισκάριο ο άγιος Άρτος»

Υπάρχει Δευτέρα Παρουσία…Θα ξανασυναντηθούμε. (Συγκλονιστική ιστορία)

Υπάρχει Δευτέρα Παρουσία...Θα ξανασυναντηθούμε. (Συγκλονιστική ιστορία)

Όλοι μας στη γειτονιά γνωρίζαμε το 17χρονο ψηλόλιγνο, συμπαθητικό αγόρι, που έκανε τις βόλτες του καθισμένο στο αναπηρικό καροτσάκι.

Τον Μιχάλη.

Το ευγενικό, υπομονετικό, κάπως μελαγχολικό αγόρι. Τώρα ό Μιχάλης έφυγε για την αιωνιότητα. Πήγε στην άλλη, στην αληθινή ζωή.

Συνέχεια ανάγνωσης Υπάρχει Δευτέρα Παρουσία…Θα ξανασυναντηθούμε. (Συγκλονιστική ιστορία)

Ο γιος και το σημειωματάριο. Μια διδακτική ιστορία!!

Κάποτε ήταν ο γιος ενός πολύ πλούσιου ανθρώπου στο κολλέγιο και κόντευε να τελειώσει. Ο πατέρας του, του είχε υποσχεθεί πως όταν έφτανε στην αποφοίτηση θα του έπαιρνε σαν δώρο ό,τι εκείνος ήθελε. Πράγματι, ο γιος, που δεν είχε στερηθεί ποτέ τίποτα, έφτασε στην αποφοίτηση και ζήτησε ένα ολοκαίνουριο και πανάκριβο αυτοκίνητο.

Συνέχεια ανάγνωσης Ο γιος και το σημειωματάριο. Μια διδακτική ιστορία!!

O καλόγερος που δεν πάταγε στη γη…!!!

 Αληθινές ιστορίες προσκυνητών απο τον Άθωνα
(Εμφάνιση αόρατου ασκητή)

Η αναμονή για το καράβι στόν αρσανά της Ιβήρων περνούσε ανέμελα, άλλοι έκαναν βόλτες αγναντέβοντας την γαλήνη και την ηρεμία της θάλασσας, άλλος μίλαγε στο τηλέφωνο…

Συνέχεια ανάγνωσης O καλόγερος που δεν πάταγε στη γη…!!!

«Άγγελοι προσκυνούν το Άγιο Ποτήριο..»!!!

*Ένα από τα συγκλονιστικά και συνεχόμενα θαύματα της Πίστεως μας.

~ Τήν περίοδο τοῦ πολέμου τοῦ 1940 ξεκίνησε ἀπό τήν ἐκκλησία του ὁ π. Θεόδωρος μαζί μέ τόν διάκονό του π. Λαυρέντιο κρατώντας μέ εὐλάβεια τά Πανάχραντα Μυστήρια γιά νά κοινωνήσουν δύο ἑτοιμοθάνατους.

Συνέχεια ανάγνωσης «Άγγελοι προσκυνούν το Άγιο Ποτήριο..»!!!

Γεροντας: «Όπως σε αναπαύει, παιδί μου»

Οταν οι (πραγματικοι) Γεροντες κάνουν υπακοη στους λαϊκούς…

baby-child

 

Προσκυνητές: Ευλογείτε, Γέροντα.


Γέροντας: Ο Κύριος, παιδιά μου. Καλωσορίσατε στην καλύβη μας. φαίνεστε πολύ κουρασμένοι από την οδοιπορία. δροσίστε το πρόσωπό σας με το νεράκι αυτής της βρύσης, πάρτε από τον Αρχοντάρη το κέρασμα και ελάτε στην απλωταρία να συζητήσουμε. Έπειτα από λίγη ώρα.

Συνέχεια ανάγνωσης Γεροντας: «Όπως σε αναπαύει, παιδί μου»

Συγκλονιστικό Θαύμα στην Αιτωλοακαρνανία!

  • Από  briefingnews.gr

Συγκλονιστικό Θαύμα στην Αιτωλοακαρνανία!

 

Σ’ ένα από τα μεγάλα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας συνέβη το εξής περιστατικό.

Η μητέρα μιας κοπέλας, καλή και ευσεβής, έφυγε για την αιώνια Βασιλεία του Θεού. Πράγματι, ήταν μια γνήσια χριστιανή σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής της. Την Κυριακή, εκτός αν ήταν άρρωστη, πρωί-πρωί ξεκινούσε για την Εκκλησία κι εκεί η καθαρή και φιλόθεη ψυχή της πραγματικά συναντούσε κι ερχόταν σε επικοινωνία με τον Θεό. Συχνά-πυκνά κοινωνούσε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που της έδινε ζωή και δύναμη.

 

Συνέχεια ανάγνωσης Συγκλονιστικό Θαύμα στην Αιτωλοακαρνανία!

‘’Λουλούδι του Παραδείσου…’’(του π.Θωμά Ανδρέου)

 

 

images

Προύσα 1904. Σε μια πλούσια Μουσουλμανική οικογένεια με τέσσερα παιδιά , γεννιέται η ηρωίδα της διηγούμενης ιστορίας μας. Στην Προύσα των αρχών  του περασμένου αιώνα , επί ημερών του Σουλτάνου Αμπντούλ  Χαμίτ του β’ , στην φημισμένη από τα παλιά χρόνια πόλη του μεταξιού , γεννιέται η Ζεϊνέπ που τ’ όνομα της σημαίνει λουλούδι του παραδείσου. Και όντος ήταν λουλούδι του παραδείσου και για αυτό την ονόμασαν Ζεϊνέπ. Ένα πανέμορφο κορίτσι με την ολόλευκη επιδερμίδα και το χαμόγελο που θαρρείς όταν χαμογελούσε σκορπούσε γύρω της χαρά και ευτυχία.

Συνέχεια ανάγνωσης ‘’Λουλούδι του Παραδείσου…’’(του π.Θωμά Ανδρέου)

Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.