Το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής των Αγίων Πάντων είναι από την προς Εβραίους επιστολή και περιγράφει τα κατορθώματα της πίστης των αγίων ανδρών και γυναικών της Παλαιάς Διαθήκης που σαν νέφος μας περιβάλλουν και αποτελούν φωτεινούς δείκτες της πορείας μας προς το τέρμα, προς τη βασιλεία του Θεού. Είναι σε νεοελληνική μετάφραση το εξής:
Η αποστολική περικοπή που διαβάζεται την Κυριακή της Σαμαρείτιδας προέρχεται από τις Πράξεις των Αποστόλων (11,19-30) και είναι σε μετάφραση η ακόλουθη:
Καθώς η Κυριακή αυτή, η λεγόμενη στην εκκλησιαστική ορολογία Κυριακή της Τυρινής, μας προετοιμάζει και μας εισάγει στο πνεύμα της Α΄ εβδομάδας της νηστείας και βέβαια ολόκληρης της Μ. Τεσσαρακοστής, με τα βιβλικά αναγνώσματά της κάνει λόγο για μια πνευματικότητα που δεν σχετίζεται με την εξωτερική εμφάνιση αλλά με το εσωτερικό πραγματικό είναι του χριστιανού.
Την Κυριακή των Απόκρεω η Εκκλησία μάς προβάλλει στην Ευαγγελική περικοπή της μελλούσης κρίσεως (Ματθ.25,31-46) την αγάπη ως το τελικό κριτήριο για τη διάκριση των ανθρώπων στους εκ δεξιών του Κριτού και στους εξ ευωνύμων και συνακόλουθα τη μελλοντική τύχη των ανθρώπων. Στην Αποστολική περικοπή (Α΄Κορ.8,8-9,2) ο Απ. Παύλος παρουσιάζει την αγάπη ως το όριο της ελευθερίας του χριστιανού. Ας δούμε πρώτα σε μετάφραση την Αποστολική περικοπή:
Με τη βάπτιση του Ιησού Χριστού στον ποταμό Ιορδάνη, το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας από την καταδυνάστευση του κακού εισέρχεται στην τελική του φάση. Η αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού στον κόσμο τη στιγμή που ο Ιησούς μπαίνει στα νερά του ποταμού σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας ευκαιρίας για τον άνθρωπο να επιστρέψει στον Θεό και να ανακτήσει όσα έχασε με την απομάκρυνσή του από αυτόν.
Στα τρία πρώτα κεφάλαια της προς Εφεσίους επιστολής (κεφ.1-3) εκθέτει ο Απ. Παύλος ένα βασικό θέμα της θεολογίας του: Την πραγματοποίηση του προαιώνιου σχεδίου του Θεού για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων μέσα στην Εκκλησία, σωτηρία των εχθρικά διακείμενων μεταξύ των ιουδαίων και εθνικών, οι οποίοι τώρα συμφιλιώνονται και ενοποιούνται σε μια νέα ανθρωπότητα που είναι η Εκκλησία, «το σώμα του Χριστού»», όπως τη χαρακτηρίζει ο Απόστολος, με κεφαλή τον Χριστό και συνεκτικό δεσμό το Άγιο Πνεύμα.
Το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής αποτελεί τον επίλογο της προς Γαλάτας επιστολής, τον οποίο, για να δώσει έμφαση, έγραψε ο ίδιος ο Παύλος, με μεγάλα και, προφανώς, άκομψα γράμματα: «Προσέξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας γράφω τώρα με το ίδιο μου το χέρι».
Όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό αυτό, η δύναμη του Θεού φανερώνεται μέσα στην αδυναμία του ανθρώπου. Αυτό γράφει ο Απ. Παύλος στους Κορινθίους στο ανάγνωσμα της Κυριακής.
Ο Απόστολος Παύλος υπήρξε στην εποχή του ένας αδικημένος Απόστολος. Αρκετοί εκ των χριστιανών δεν τον απεδέχοντο ως Απόστολο του Χριστού διότι δεν συγκαταλεγόνταν στους δώδεκα ούτε στους εβδομήντα αποστόλους που εδιάλεξε ο Κύριός μας.
Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.