ΔΥΟ ΑΙΩΝΕΣ ΕΘΝΙΚΩΝ ΑΤΙΜΩΣΕΩΝ   Φιλελληνικές “Μεγάλες Προσδοκίες” των ξένων κερδοσκόπων, 1824-1825 (μια άλλη οπτική για τα δάνεια της ανεξαρτησίας)     Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός   Μωριάς 1825. Ο αιμοσταγής Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς με τους «παλιαραπάδες» του, όπως αποκαλούσαν οι δυστυχείς Έλληνες το ασκέρι του, δηώνει και ρημάζει τον τόπο. 

του Σαράντου Καργάκου Ας ξεκινήσουμε, αγαπητοί, από ένα εξορκισμένο σήμερα «εθνικιστή» ποιητή που κάποτε τολμούσαμε να θεωρούμε πρώτο εθνικό μας ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό: γράφει στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»: «Αραπιάς άτι, Γάλλου νούς, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Αγγλου* πόλεμος μέγας πολεμά, βαρεῖ τό καλυβάκι…» (*τόπ΄ = μπάλα κανονιού).

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Λαός που δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται είναι καταδικασμένος να χαθεί. Για ένα λαό με τόσο μεγάλη ιστορία, η καταδίκη του θα είναι πιο οδυνηρή και θα γίνει αντικείμενο ιστορικής μελέτης για το πώς ένας λαός με τέτοια παράδοση αυτοκτόνησε. Αξίζουμε άραγε μια τέτοια… «λαμπρή» τύχη ;;; Κατάλαβες τώρα … γιατί […]

. Απαγορεύεται να έχει άποψη ο ελληνικός λαός την στιγμή που ξεπουλάνε τον δικό του πλούτο, τον δημόσιο πλούτο, τον πλούτο που ανήκει στους Έλληνες όλους… Οι πολίτες δηλαδή απαγορεύεται να εχουν άποψη και επιτρέπεται οι 151 βουλευτές να ξεπουλάνε οτι γουστάρουν και πρόσφατα στις ευρωεκλογές αυτοι οι μνημονιακοί αποδείχθηκαν μειοψηφία που αντιπροσωπεύει μονάχα 1 […]