Πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν λόγο για έναν φλογερό ευπατρίδη, ενώ άλλοι για έναν πρωτοπόρο στον τομέα της αγγειοχειρουργικής.
Συνέχεια ανάγνωσης Ομότιμος Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών έγινε μοναχός!
Συνέχεια ανάγνωσης Ομότιμος Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών έγινε μοναχός!
Συνέχεια ανάγνωσης Ο γιαπωνέζος ζητιάνος που έγινε Ορθόδοξος μοναχός!
Της Κατερίνας Χουζούρη
Από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα
Ο πρωτοπρεσβύτερος Πέτρος Χιρς, κληρικός σήμερα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Ορους και Αρδαμερίου, γεννήθηκε στις ΗΠΑ, ως ένα από τα τρία παιδιά της οικογένειας ενός αγγλικανού ιερέως.
Μέσα από μία πορεία αναζήτησης της αλήθειας, γνώρισε την Ορθοδοξία στην Αμερική και στη συνέχεια βαπτίστηκε στο Αγιον Ορος.
Συνέχεια ανάγνωσης Πως ο π. Πέτρος Χιρς από το Τέξας έγινε Ορθόδοξος
Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι η τύφλωση για έναν εικαστικό καλλιτέχνη επιφέρει αυτόματα και τη λήξη της δημιουργίας. Όμως στην περίπτωση του John Bramblitt, η τύφλωσή του ήταν εκείνη που πυροδότησε την καριέρα στη ζωγραφική. Εκείνος έχασε την όρασή του το 2011 λόγω επιληψίας και από τότε θεωρείται «λειτουργικά τυφλός», πράγμα που σημαίνει ότι με τα μάτια του μπορεί να διακρίνει μόνο το ηλιακό φως από το σκοτάδι. Πριν από αυτό συνήθιζε να ζωγραφίζει και να δημιουργεί ελαιογραφίες με διάφορα θέματα.
Ο διάσημος Ολλανδός Joseph Van den Berg ηθοποιός ως Ορθόδοξος μοναχός ερημίτης.
Ο Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ στο βιβλίο του “Θεός Εφανερώθη – Από τον Αθεισμό στο Χριστό, εκδ. Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός, Αθήνα 2011″ μας αναφέρει πως γνώρισε τον Ολλανδό ηθοποιό Joseph Van den Berg και μας διηγείτε την μεταστροφή του στην Ορθοδοξία.
TBILISI, DFWatch–A witness has told how a Georgian priest helped save people before he himself perished in the Norman Atlantic disaster.
O γέρο Χαραλάμπης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την νοσταλγία της χαμένης του πατρίδας.Σκεφτόταν συνέχεια το όμορφο χωριό του κοντά στην Προύσα και τα μάτια του βούρκωναν.
Μ’αυτόν τον καημό έφυγε για την ζωή. Συχνά έπαιρνε στην αγκαλιά του τον εγγονό του τον Μπάμπη, και του μιλούσε για το χωριό του. Του περιέγραφε πως ήταν η εκκλησία, το σχολείο που έμαθε τα πρώτα του γράμματα, την πλατεία που έπαιζε.
Συνέχεια ανάγνωσης Μην αφήσεις Παναγία μου να πεθάνω πριν παραδώσω σε χέρια σίγουρα την εικόνα Σου
Πολλές φορές στα χρόνια που εργαζόμαστε εδώ, αντιμετωπίσαμε μεγάλες δυσκολίες, ώστε να βρούμε τα κατάλληλα οικόπεδα μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, για να χτίσουμε βάσεις και Ιερούς Ναούς, όπου οι νεοφώτιστοι ιθαγενείς θα κατηχούνται, θα λειτουργούνται, θα συγκεντρώνονται, θα γνωρίζουν και θα ζουν τη ζωντανή Ορθόδοξη πίστη.
Όλα τα κεντρικά σημεία των πολυσύχναστων συνοικιών είναι ήδη κατειλημμένα από διάφορα αιρετικά δόγματα που έχουν και περίβλεπτα κτήρια. Αυτό πολύ μας πονά· η Ορθόδοξη Εκκλησία νοιώθουμε ότι αξίζει να έχει τα καλύτερα, όχι για την ανθρώπινη δόξα αλλά για τη δόξα του Αληθινού Θεού. Με τον καιρό όμως είχαμε πολλές φορές την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι ο ίδιος ο Θεός προνοεί και βρίσκει διάφορες λύσεις με τον τρόπο Του.
Συνέχεια ανάγνωσης Η ομολογία ενός μουσουλμάνου μουφτή· μια αληθινή ιστορία!!!
Συνέχεια ανάγνωσης ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ «ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ»
Δημοσιεύθηκε ευρύτατα μια προσευχή, που βρέθηκε στο αμπέχονο ενός Αμερικανού στρατιώτη, που σκοτώθηκε στον πόλεμο, στη βόρεια Αφρική. Προσευχή, βαθειά συγκλονιστική γιατί, μέσα στην οικειότητα του ύφους της, φανερώνει την ανάγκη την οποία νοιώθει κάποτε και ο νέος άνθρωπος να είναι κοντά στο Θεό.
Συνέχεια ανάγνωσης Μία άδικη καταδίκη πού έγινε αιτία γιά μία ευλογημένη και διδακτική ιστορία…
Συνέχεια ανάγνωσης Τί είπε γιά την άλλη ζωή ο εμφανισθείς ηγούμενος πού πνίγηκε στό Σινούκ..!!!!!
Συνέχεια ανάγνωσης Ο τσομπάνος που πήγε στον Παράδεισο!(Διδακτική ιστορία)
ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΣΟΥ, ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ
Με κάλεσαν πάλι για ομιλίες στην Κύπρο.
Σε κάθε ομιλία στο πανέμορφο αυτό νησί, χιλιάδες οι φίλοι που έρχονται να ακούσουν τα φτωχά που λέω. Στο τέλος, έχουν μια συνήθεια που με συγκινεί πολύ: Έρχονται όλοι να χαιρετίσουν τον ομιλητή και να ζητήσουν την ευχή του.
Η ομιλία κρατά μία ώρα. Κι άλλη μία ώρα στέκομαι όρθιος, κι ακούω ονόματα, δράματα, αρρώστιες, χωρισμούς, καρκίνους και χειρουργεία, κλάματα, χαμόγελα, μωρά σε κούνιες, καημούς και όνειρα.
Σε μια τέτοια ομιλία ήρθε πάλι κόσμος.
Τέλειωσα. Ήρθαν όλοι και χαιρετηθήκαμε.