Συνέχεια ανάγνωσης ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ (4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018)
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ο Μεγάλος, «ο εν Ολύμπω»
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ επίσκοπος Μύρων και ΕΡΜΑΙΟΣ ο πρεσβύτερος
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ο Μίμος (ηθοποιός)
ΔΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΘΡΗΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΙΕΡΕΜΙΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Βατατζής, ο ελεήμονας βασιλιάς
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΤΑΛΙΟΣ, ο Δούλος
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΒΙΜΕΛΕΧ
Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ο Μεγάλος, «ο εν Ολύμπω»
Γεννήθηκε στη Βιθυνία το 740 μ. Χ. Τον πατέρα του έλεγαν Μυριτρίκη και τη μητέρα του Αναστασώ. Και οι δύο ήταν ευσεβείς γονείς και παιδαγώγησαν το γιο τους σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Όταν ο Ιωαννίκιος στρατεύτηκε, αυτοκράτορας ήταν ο τραχύς εικονομάχος Κωνσταντίνος ο Ε’.
Αυτός διέπρεψε στους αγώνες του κατά των Βουλγάρων και είχε μεγάλη εκτίμηση από τους στρατιώτες του. Η ψυχολογία που καλλιεργήθηκε στα πεδία των μαχών, παρέσυρε τον Ιωαννίκιο και στο θρησκευτικό έδαφος, με αποτέλεσμα να γίνει εικονομάχος, σαν τον αυτοκράτορα. Όταν όμως απολύθηκε από τις τάξεις του στρατού, δεν άργησε να καταλάβει την πλάνη του και σε τί μεγάλα σφάλματα τον είχε οδηγήσει αυτή. Τι να κάνει όμως; Μα τι άλλο. Να μετανοήσει και να επανέλθει στην ορθόδοξη διδασκαλία που του πρόσφεραν οι ευσεβείς γονείς του. Αμέσως, μάλιστα, ήλθε στη σκέψη του ο λόγος του Θεού: «Μνημόνευε ουν πόθεν πέπτωκας, και μετανόησαν και τα πρώτα έργα ποίησον». Θυμήσου, δηλαδή, από ποιο ηθικό ύψος έχεις πέσει και μετανόησε και κάμε πάλι τα έργα της πρώτης αγάπης σου. Και ο Ιωαννίκιος μετανόησε ειλικρινά. Εξομολογήθηκε το ολίσθημά του, καταρτίσθηκε ανάλογα, έγινε μοναχός στον Όλυμπο και πέθανε 94 χρονών στη Μονή Αντιδίου, διδάσκοντας στον κόσμο την Ορθοδοξία.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Tὴν ἐπίγειον δόξαν, πάτερ, κατέλειπες καταυγασθεὶς τῇ ἐλλάμψει τῆς ἐπινοίας Θεοῦ, ὅθεν ἔφανας ἐν γῇ ὡς ἄστρον ἄδυτον· θείας φωνῆς γὰρ ὡς Μωσῆς μυστικῶς ἀξιωθείς, ἰσάγγελος ἀνεδείχθης καὶ δωρημάτων ταμεῖον, Ἰωαννίκιε μακάριε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ´.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαίς,τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας· καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας· καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασιν, Ἰωαννίκιε Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
1. Αποκάλυψη Ιωάννου, Β’ 5.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ επίσκοπος Μύρων ΚΑΙ ΕΡΜΑΙΟΣ ο πρεσβύτερος
Μαθητές και οι δύο του αποστόλου Τίτου, του τόσο αγαπημένου συνεργάτη του απ. Παύλου. Εμπνέονταν από θερμό ζήλο των μεγάλων αθλητών της πίστης και ήταν αφοσιωμένοι ολόψυχα στον Ιερό αγώνα της. Με το κήρυγμά τους, πολλοί ειδωλολάτρες δέχτηκαν το άγιο βάπτισμα. Καταγγέλθηκαν λοιπόν στον έπαρχο Λιβάνια, έμειναν στη χριστιανική ομολογία τους, και μπροστά στον ίδιο υπεράσπισαν την αλήθεια του Ευαγγελίου και έλεγξαν την πλάνη των εθνικών. Τότε ο Λιθάνιος, διέταξε να σχίσουν τις σάρκες τους με σιδερένια όργανα, και κατόπιν τους έκλεισε ζωντανούς μέσα σε τάφο. Εκείνοι υπέμειναν με καρτερία το τρομερό μαρτύριο, και μ’ αυτό τον τρόπο ανέβηκαν στα αιώνια σκηνώματα της αιώνιας ζωής.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Γνῶσιν ἔνθεον, καρποφόρησαν, ὡς ὁμότροπος, τῶν Ἀποστόλων, ἐν ἱερεύσι πιστὸς ἐχρημάτισας καὶ μαρτυρίου τοὶς σκάμμασι Νίκανδρε, συγκοινωνὸν τὸν Ἑρμαῖον ἐκέκτησο, μεθ’ οὐ πρέσβευε, Κυρίω τῷ σὲ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος,τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν, διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Νίκανδρε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ο Μίμος (ηθοποιός)
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αυρηλιανού (270) και καταγόταν από την Έφεσο. Έκανε το επάγγελμα του μίμου, του ηθοποιού όπως θα λέγαμε σήμερα, και ακολουθούσε τον κόμη Αλεξανδρείας. Μαζί μ’ αυτόν λοιπόν έφτασε στην Καισαρεία και σε κάποια παράστασή του, υποκρίθηκε την τελετή του Αγίου Βαπτίσματος. Η παράσταση ήταν τόσο άψογη, ώστε με θαυματουργικό τρόπο, πολλοί από τους θεατές βαπτίστηκαν χριστιανοί. Αλλά και ο ίδιος ο Πορφύριος, ομολόγησε δημόσια πως είναι πλέον χριστιανός. Ο κόμης διέταξε τον Άγιο να αρνηθεί αμέσως την πίστη των χριστιανών, πράγμα που ο Πορφύριος δεν έπραξε. Τότε ο κόμης διέταξε να τον αποκεφαλίσουν και έτσι ο Άγιος έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου. (Μάλλον πρόκειται για τον ίδιο Άγιο, που η μνήμη του φέρεται την 15η Σεπτεμβρίου).
ΔΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΘΡΗΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΙΕΡΕΜΙΑ
Λεπτομέρειες βλέπε στον «Μέγα Συναξαριστή» του Ματθαίου Λαγγή, τόμος ΙΑ’, σελίδα 147, έκδοση 1993. Βιογραφικό σημείωμα του Προφήτη Ιερεμία βλέπε την 1η Μάιου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Βατατζής, ο ελεήμονας βασιλιάς
Γεννήθηκε στην Αδριανούπολη της Θράκης από γένος μεγάλο. Γαμπρός του βασιλιά Θεοδώρου Λασκάρεως, παντρεύτηκε τη θυγατέρα του Ειρήνη και τον διαδέχτηκε στο θρόνο της Νικαίας (1222-1255). Ο Ιωάννης ήταν ευσεβής και φιλελεήμων βασιλιάς και ο λαός τον αγαπούσε πολύ για τους χριστιανικούς του τρόπους, την πραότητα, την ταπεινοφροσύνη, τη χρηστότητα του ήθους και την προσήλωσή του στα θεία. Αφού βασίλευσε με χριστοήθεια, απεβίωσε ειρηνικά στις 30 Οκτωβρίου 1255. Τον έθαψαν με μεγάλες τιμές στην Ιερά Μονή του Σωτήρος Χριστού, που ο ίδιος είχε κτίσει, την επιλεγόμενη των Σωσάνδρων.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΤΑΛΙΟΣ, ο Δούλος
Πιθανόν να είναι το ίδιο πρόσωπο μ’ αυτό της 29ης Απριλίου.
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΒΙΜΕΛΕΧ
Όνομα Βασιλέων των Γεράρων. Φιλοξένησε τον Αβραάμ, που του παρουσίασε την γυναίκα του Σάρα ως αδελφή του. Ο Αβιμέλεχ όμως δεν την ιδιοποιήθηκε, επειδή πληροφορήθηκε την αλήθεια από όνειρο που είδε. Το περιστατικό στο βιβλίο της Π.Δ. Γεν. κεφ. 20, στίχ. 21.
Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής
Βιογραφία
Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 μ.Χ. στην Αργυρούπολη του Πόντου (έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Χαλδίας) και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος.
Έμεινε από μικρός ορφανός και μάλιστα οι γονείς του πέθαναν την ίδια ημέρα. Όμως, αμέσως φανερώθηκαν τα σημεία της κλήσεως και της χάριτος. Γαλουχημένος από την ευσεβέστατη μάμμη του με την παραδειγματική ποντιακή ευσέβεια, μόλις στάθηκε στα πόδια του και άρχισε να μιλάει έδειξε ότι διέφερε των άλλων παιδιών και ότι ήταν αφοσιωμένος στον Θεό. Παιδί ακόμα, προσεύχονταν συνεχώς, έκανε νηστείες και επτά χρονών πήγε και προσκύνησε την Παναγιά του Σουμελά. Δόκιμος μοναχός έγινε σε ηλικία μόλις εννέα ετών.
Η κουρά του σε Μοναχό έγινε το 1919 μ.Χ. σε ηλικία 18 ετών και στην συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος.
Τις τραγικές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας από τους κομμουνιστές στην Γεωργία, ο νεαρός Ιεροδιάκονος συνελήφθη ως «ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ», υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, δημόσιες διαπομπεύσεις και ανήκουστους βασανισμούς. Καταδικάσθηκε μάλιστα σε θάνατο και τουφεκίστηκε, αλλά διεσώθη θαυματουργικώς!
Το 1925 μ.Χ. χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και Πνευματικός, ενώ το 1929 μ.Χ. ήρθε, μετά από πολλές περιπέτειες στη Σίψα (στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας) της Ελλάδας, όπου έζησε τα τελευταία τριάντα, από τα πενήντα οκτώ χρόνια της ζωής του.
Καταδικάσθηκε και πάλι σε θάνατο το 1941 μ.Χ. από τους εκ βορρά ομόδοξους εισβολείς και σώθηκε και πάλι θαυματουργικώς, για να συνεχίσει την Οσιακή του ζωή μέχρι την ημέρα της κοίμησης του, στις 4 Νοεμβρίου 1959 μ.Χ.
Ο Όσιος Γεώργιος συμβουλεύοντας τα πνευματικά του παιδιά τονίζει ότι πρέπει να νηστεύουν σωστά, γιατί η νηστεία είναι μια άσκηση για τον χριστιανό. Είναι λάθος να νηστεύεις, έλεγε, μια εβδομάδα στην αρχή και μια εβδομάδα στο τέλος της νηστείας. Πάνω σ’ αυτό το θέμα ανέφερε μια μέρα και το εξής παράδειγμα: «Όταν είσαι πάνω σε μια γέφυρα και βρέχει δυνατά κι έχεις απλωμένο ένα σχοινί κι αρχίζεις να το μαζεύεις, επειδή βρέχεσαι δεν το κόβεις για να φύγεις, αλλά περιμένεις να το μαζέψεις όλο κι άς βρέχεσαι.
Τόνιζε ακόμη ο π. Γεώργιος ότι οι ανάδοχοι δεν πρέπει να μαλώνουν και ότι ο κάθε χριστιανός πρέπει να βαφτίσει το λιγώτερο τρία παιδιά. Το καθήκον του νουνού, έλεγε, είναι να μαθαίνει στα βαφτιστικά του από μικρά να πηγαίνουν Εκκλησία, να κοινωνούν τακτικά, να ακολουθούν το σωστό δρόμο, να γίνουν καλοί άνθρωποι και χριστιανοί.
Η αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου, έγινε το 2008 μ.Χ. υπό του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου στην Δράμα.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αναλήψεως μάνδρας σεπτόν δομήτορα, χαροποιού πένθους μύστην, καρδιακής προσευχής, ταπεινώσεως και νήψεως το έσοπτρον, ύμνοις, Γεώργιον, πιστοί, ώσπερ ομολογητών, τιμήσωμεν νέον εύχος, βοώντες, φρούρει θεόθεν, σημειοφόρε, τους ικέτας σου.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ Πόντου ανέτειλας, ώσπερ αστήρ φαεινός, την Δράμαν εφώτισας, ταις διδαχαίς σου σοφέ, τη ισαγγέλω πολιτεία σου. Όθεν τοις προσιούσι, τη αγία Μονή σου, νέμεις ειρήνην, και παντοίας ιάσεις’ ως έχων παρρησίαν προς Χριστόν, Γεώργιε, πατήρ ημών Όσιε.
πηγές: http://pigizois.net/index2.php, http://www.saint.gr/2883/saint.aspx
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ο Μεγάλος, «ο εν Ολύμπω»
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ επίσκοπος Μύρων και ΕΡΜΑΙΟΣ ο πρεσβύτερος
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ο Μίμος (ηθοποιός)
ΔΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΘΡΗΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΙΕΡΕΜΙΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Βατατζής, ο ελεήμονας βασιλιάς
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΤΑΛΙΟΣ, ο Δούλος
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΒΙΜΕΛΕΧ
Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο ΟμολογητήςΑναλυτικά
ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ 