Όταν ο Ιησούς βρέθηκε κάποτε καλεσμένος για φαγητό στο σπίτι ενός άρχοντα Φαρισαίου, μίλησε για την αρετή της ταπείνωσης, βλέποντας με ποιο τρόπο οι καλεσμένοι διάλεγαν τις πρώτες θέσεις στο τραπέζι.
Στο απολυτίκιο της εορτής των Αγίων Προπατόρων αναφέρεται ότι «εν πίστει τους Προπάτορας εδικαίωσας, την εξ Εθνών διαυτών προμνηστευσάμενος Εκκλησίαν». Πόσο βαθειά νοήματα έχουν αυτά τα λόγια, αν τα προσέξετε! Εδικαιώθησαν οι Προπάτορες, που αποτελούν το θεμέλιο της Εκκλησίας, και που φανερώνουν την αφορμή της σχέσεως του Θεού μετά των ανθρώπων πρακτικά.
ΚΑΘΕ Κυριακή πρωί όταν σημαίνουν οι καμπάνες έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό μας η σκέψη πως τον πολιτικό εκσυγχρονισμό τον συνοδεύει ένας θρησκευτικός πολυχρωματισμός Στις ορθόδοξες Εκκλησίες δεν υπάρχει ενόχληση απαντούν στον πολυχρωματισμό αυτό. Υπάρχει όμως η απορία: Άραγε μέσα σ όλα αυτά υπάρχει ελευθερία;
Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.
ΚΑΘΕ Κυριακή πρωί όταν σημαίνουν οι καμπάνες έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό μας η σκέψη πως τον πολιτικό εκσυγχρονισμό τον συνοδεύει ένας θρησκευτικός πολυχρωματισμός Στις ορθόδοξες Εκκλησίες δεν υπάρχει ενόχληση απαντούν στον πολυχρωματισμό αυτό. Υπάρχει όμως η απορία: Άραγε μέσα σ όλα αυτά υπάρχει ελευθερία;