«πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν» Λκ. 18, 39.
Ὁ πόθος καί ἡ δύναμη τῆς πίστεως ἐπιτελοῦν
καί πάλι σήμερα ἕνα θρίαμβο καί ἐπιφέρουν τό
θαῦμα. Ὁ τυφλός ἐπαίτης τῆς Ἱεριχοῦς ἔβλεπε
ἐσωτερικά τήν ἀλήθεια, πρίν λάβει καί τό αἰσθητό
φῶς. Ἔβλεπε τόν ἰατρό καί θεραπευτή του μέ τά
μάτια τῆς ψυχῆς του, πρίν Τόν ἀντικρίσει μέ τά μάτια τοῦ σώματος. Κανένα ἀπό τά ἐμπόδια πού στέκονταν ἀνάμεσα σ’ αὐτόν καί τόν Ἰησοῦ δέν ἦταν
ἱκανό νά τόν κρατήσει μακριά ἀπό τόν Κύριο. Ὅσο
τόν ἐμπόδιζαν, ἐκεῖνος «πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν» μέ
πόθο, μέ πίστη, μέ ἐλπίδα, μέ λαχτάρα, μέ προσμονή, μέ βεβαιότητα καί σιγουριά. Ἡ ἀκράδαντη
ἐμπιστοσύνη στό Χριστό ἔλαβε τήν ἀπάντηση καί ἡ
ποθούμενη θεραπεία ἦλθε.
Ἡ περίπτωση τοῦ ἐπαίτη τυφλοῦ τῆς Ἱεριχοῦς
εἶναι πολύ διδακτική γιά τούς ἀκροατές τοῦ
περιστατικοῦ σ’ ὅλες τίς ἐποχές καί πολύ περισσότερο στή δική μας σήμερα. Ποθοῦμε τόν Κύριο καί
πιστεύουμε σ’ Αὐτόν. Τόν ἀναζητοῦμε μέ προσμονή
καί ἐλπίδα. Στοχεύουμε στίς εὐεργεσίες Του καί
στήν ἀπέραντη ἀγάπη Του. Ὑπάρχουν ὅμως
ἀμέτρητα ἐμπόδια πού ὀρθώνονται ἀνάμεσα σ’ ἐμᾶς
καί σ’ Ἐκεῖνον. Αὐτά μᾶς ἀποθαρρύνουν νά Τόν
προσεγγίσουμε, μᾶς ἀπογοητεύουν, μᾶς καταθλίβουν καί μᾶς κάνουν μερικές φορές νά χάνουμε τήν
ἐπιμονή, τήν ἐμπιστοσύνη στό πρόσωπό Του καί τήν
πίστη μας.
Τό πρῶτο μεγάλο ἐμπόδιο πού μπαίνει
ἀνάμεσα σ’ ἐμᾶς καί τό Χριστό εἶναι οἱ ἐσωτερικές
μας ἀναστολές.
Ἀμφιβολίες, λογισμοί καί σκέψεις
ἔρχονται νά κατακλύσουν τό μυαλό καί να δηλητηριάσουν τίς προθέσεις μας.
Θέλουμε νά ἔλθουμε κοντά στόν Κύριο, ἀλλά πῶς θά γκρεμίσουμε ὅλα
αὐτά τά ἐσωτερικά ἐμπόδια; Πῶς θά νικήσουμε τίς
ἀρνητικές σκέψεις καί ἀμφιβολίες, πού πατοῦν γερά
πάνω στή λογική μας καί παρουσιάζουν ὡς ἀδύνατη
καί ἀπίθανη τή θεϊκή παρέμβαση στή ζωή; Ἡ
ἀπιστία δέν εἶναι κάτι πού μποροῦμε νά τό
ἐλέγξουμε εὔκολα. Ἡ ἀπιστία ζητάει συνεχῶς
ἀποδείξεις καί σημάδια, πού δυστυχῶς δέν εἴμαστε
σέ θέση νά τῆς προσφέρουμε. Ὁ τυφλός, ὅμως, μᾶς
δίνει τή λύση καί μᾶς δείχνει τό δρόμο. Ἡ λύση τῆς
ἀπιστίας εἶναι ἡ τυφλή ἐπίκληση τοῦ Χριστοῦ μέ
ἐπιμονή καί δύναμη. Νά φωνάξουμε στόν Κύριο, νά
ἐπιμείνουμε, νά μή λογαριάσουμε σκέψεις καί
ἀμφιβολίες. Νά προσευχόμαστε χωρίς τεμπελιά, χωρίς διαλείμματα, χωρίς ἀρνητισμούς. Νά ζητᾶμε τό
Χριστό ἐπίμονα καί δυνατά. Νά γίνει τό ὄνομα τοῦ
Ἰησοῦ μία εὐλογημένη ἐμμονή καί μία ἀκατάπαυστη
ἐσωτερική ἐργασία. Ὅσο περισσότερο ζητήσουμε
τόν Ἰησοῦ, τόσο περισσότερο θά Τόν ἀγαπήσουμε.
Ὅσο περισσότερο Τοῦ μιλᾶμε, τόσο περισσότερο θά
Τόν ποθοῦμε. Ὅσο πιό πολύ τρέξουμε κοντά Του
χωρίς προϋποθέσεις, τόσο πιό δυνατά θά ἑνωθοῦμε
μαζί Του καί θ’ ἀπολαύσουμε τήν εὐλογία καί τά
δῶρα Του.
Τό δεύτερο μεγάλο ἐμπόδιο πού ὀρθώνεται
ἀνάμεσα σ’ ἐμᾶς καί τό Λυτρωτή εἶναι ὁ κόσμος,
δηλαδή οἱ ἄνθρωποι, τό περιβάλλον καί ὁ διάβολος.
Ὅταν ξεκινήσει ἡ πορεία πρός τό Σωτήρα, τότε
ἐνεργοποιοῦνται ὅλες οἱ ἀντίθετες δυνάμεις ἐναντίον
μας.
Ὅσο περισσότερο ποθήσουμε τόν Ἰησοῦ, τόσο
καί θά χλευαστοῦμε ἀπό τούς διπλανούς μας, θά
σκοντάψουμε πάνω στίς πιό ἀντίξοες συνθῆκες καί
θά πολεμήσουμε μέ τούς δυνατότερους δαιμονικούς
πειρασμούς.
Ἡ ζήλεια, ἡ μικροπρέπεια, ὁ φθόνος, ἡ
δολιότητα, ἡ ἀνοησία καί ἡ ἄγνοια εἶναι οἱ αἰτίες
πού σηκώνονται ἀμέτρητα ἐμπόδια ἐναντίον μας.
Δέν θά ἐπιτρέψουν μία πορεία ἤρεμη καί γρήγορη
πρός τόν Κύριο οἱ ἄνθρωποι πού γεύονται τήν πτώση, τό περιβάλλον πού διαστράφηκε ἀπό τήν πτώση
αὐτή καί ὁ διάβολος πού μᾶς μισεῖ θανάσιμα. Ὅπως
ὅμως τότε δέν στάθηκαν ἱκανά νά ἐμποδίσουν τόν
τυφλό νά βρεῖ τό Χριστό, ἔτσι καί τώρα δέν στέκονται ἱκανά νά μᾶς ἐμποδίσουν καί μᾶς ἀπό τή μεγάλη συνάντηση, ἐφόσον τά χειριστοῦμε μέ τόν ἴδιο
τρόπο πού τά χειρίστηκε καί ‘κεῖνος, ὁ ὁποῖος, παρά
τίς πολλαπλές δυσκολίες, «πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν».
Αὐτό ἄς κάνουμε κι ἐμεῖς. Ὅσο δυναμώνουν τά
ἐμπόδια, οἱ πειρασμοί καί οἱ δυσκολίες, τόσο νά δυναμώνει καί ἡ προσευχή μας. Ὅσο προσπαθοῦν οἱ
ἐξωτερικοί παράγοντες νά μᾶς χωρίσουν ἀπό τό
Χριστό, ἐμεῖς τόσο νά Τόν ποθοῦμε καί μέ πάθος
καί ἀκατάβλητο ἀγώνα νά Τόν φωνάζουμε νά ἔλθει
σ’ ἐμᾶς.
Φυσικά ὄχι ἁπλῶς νά ἔλθει κοντά μας,
ἀλλά νά ἔλθει μέσα μας.
Νά κατοικήσει στήν
ὕπαρξή μας καί νά γεμίσει τή ζωή μας ἀπόλυτα μέ
τή θεοπρεπή δύναμη, τήν ἀπέραντη σοφία καί τήν
ἀκατάβλητη ἀγάπη Του.
Σέ κάθε ἐσωτερική καί ἐξωτερική ἀντιξοότητα
λοιπόν ἄς ἐντείνουμε τίς προσευχές μας εἴτε κατ’
ἰδίαν εἴτε μέσα στή λατρευτική σύναξη τῶν ἀδελφῶν
ὅλοι μαζί καί νά εἴμαστε βέβαιοι πώς θά ἔλθει ἡ
ἀπάντηση. Τό φῶς θά λάμψει μέσα στή σκοτεινή
πραγματικότητα καί ἡ χαρά θά γίνει κληρονομιά καί
προίκα, ὅπως μᾶς ἀξίζει. Ἀμήν.
ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ 