Φυγή στα δύσκολα προτιμούν οι νεοέλληνες..

Διαβάζουμε σε διάφορα σάιτ για κάποιες δημοσκοπήσεις οι οποίες γίνονται και ρωτούν τους νέους τί θα έκαναν σε περίπτωση που η Ελλάδα εμπλακεί σε πόλεμο ή αν έρθουν πολύ δύσκολες ώρες για την πατρίδα.  Δυστυχώς οι περισσότεροι επέλεξαν τη φυγή στο εξωτερικό. Υπήρξαν φυσικά και κάποιες απόψεις νέων οι οποίες ήταν οάσεις στην έρημο της προδοσίας που επιλέγουν οι περισσότεροι. Η φυγή και η προδοσία φυσικά, έχει αρχίσει να συντελείται, εδώ και πολλά χρόνια, αφού αμέσως μετά την είσοδο της Ελλάδας στην οικονομική στενότητα, χιλιάδες ήταν εκείνοι οι οποίοι επέλεξαν το δρόμο της αναζήτησης πιο »’ανθρώπινων»’ συνθηκών εργασίας και  χρήματος, σε άλλες χώρες. Το γεγονός φυσικά, πως την σύγχρονη δουλεία, την ονομάζουν αξιοπρέπεια και την απομάκρυνση από τις οικογένειες τη βρίσκουν πιο σωστή λύση, θα το σχολιάσουμε άλλη φορά.

Σήμερα θα παραθέσουμε ως απάντηση σε αυτούς τους ανθρώπους τις απόψεις του Αγίου Παισίου, που με τις φωτισμένες από το Άγιο Πνεύμα απαντήσεις του, ελπίζουμε να κάνει ορισμένους να μπουν στη διαδικάσία, έστω μίας δεύτερης σκέψης.

…..«Έχω βέβαια την δυνατότητα να πάω κάπου να ησυχάσω. Ξέρετε πόσοι μου έχουν πει να μου κάνουν τα έξοδα, για να πάω στην Καλιφόρνια, …στον Καναδά;»Έχουμε Ησυχαστήριο, λένε, να ‘ρθείς». Αν βρεθώ σε άγνωστο τόπο, θα είναι σαν να βρίσκομαι στον Παράδεισο. Δεν θα με ξέρει κανείς, θα έχω το πρόγραμμα μου, θα ζήσω καλογερικά, όπως θέλω. Βλέπεις όμως, όταν τελειώνει ο πόλεμος, τότε απολύεται κανείς. Τώρα έχουμε πόλεμο, πνευματικό πόλεμο. Πρέπει να είμαι στην πρώτη γραμμή. Τι μαρξιστές υπάρχουν, τι μασόνοι, τι σατανιστές και τόσοι άλλοι! Πόσοι δαιμονισμένοι, πόσοι αναρχικοί, πόσοι πλανεμένοι έρχονται, για να τους επισφραγίσω την πλάνη τους! Και πόσους μου τους στέλνουν, χωρίς να τους προβληματίσουν, άλλοι για να τους ξεφορτωθούν, άλλοι για «να μη βγάλουν αυτοί το φίδι από την τρύπα…» Να ξέρατε πόσο στριμώχνομαι και από πόσες μεριές! Πίκρα το στόμα μου από τον πόνο των ανθρώπων. Μέσα μου όμως νιώθω παρηγοριά. Αν φύγω, το θεωρώ σαν να φεύγω από την πρώτη γραμμή, σαν να οπισθοχωρώ. Το θεωρώ προδοσία. Έτσι το νιώθω».

Ο γέροντας εκτός από τις Μοναχικές αρετές, είχε έντονη και την αρετή τηςφιλοπατρίας, συμπάσχοντας με τον λαό του Θεού, που από τότε κινδύνευε από τον τυχοδιωκτισμό των εκπροσώπων του, των υποταγμένων σε ξένα συμφέροντα ως προς την πίστη και το Έθνος μας. Και δικαιολογούσε τη στάση του αυτή λέγοντας:

«Παλιά, αν ένας ευλαβής ασχολείτο με την κατάσταση στον κόσμο, δεν πρέπει να ήταν καλά• ήταν για κλείσιμο στον Πύργο (απομόνωση). Σήμερα αντίθετα, αν ένας ευλαβής δεν ενδιαφέρεται και δεν πονάει για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, είναι για κλείσιμο στον Πύργο. Γιατί τότε αυτοί που κυβερνούσαν είχαν Θεό μέσα τους, ενώ σήμερα πολλοί από αυτούς που κυβερνούν δεν πιστεύουν. Είναι πολλοί τώρα εκείνοι που επιδιώκουν να τα διαλύσουν όλα, οικογένεια, νεολαία, Εκκλησία. Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχεί για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον θείο νόμο.Ψηφίζει νόμους ενάντιους στον νόμο τού Θεού… Έχω ακούσει και Πνευματικούς να λένε: «Εσείς μην ασχολείσθε μ’ αυτά»! Αν είχαν μεγάλη αγιότητα και έφθαναν με την προσευχή σε τέτοια κατάσταση, που να μην τους ενδιαφέρει τίποτε, να τους φιλούσα και τα πόδια. Αλλά τώρα αδιαφορούν, γιατί θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και να καλοπερνούν. Η αδιαφορία δεν επιτρέπεται ούτε στους κοσμικούς, πόσο μάλλον στους πνευματικούς ανθρώπους. Ένας άνθρωπος τίμιος, πνευματικός, δεν πρέπει να κάνει τίποτε με αδιαφορία. Επικατάρατος ο ποιών τα έργα του Κυρίου αμελώς, λέειο Προφήτης Ιερεμίας».

http://agiameteora.net/