«Τίς μή μακαρίσει σε» Μέλος Θεοδ. Φωκαέως, Δημήτριος Παπάνης

«Ὁμιλία εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς». Κυριακὴ Η΄ Λουκᾶ. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Ὁμιλία εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς

Κυριακὴ Η΄ Λουκᾶ. 

         

Ἀκούσαμε, ἀδελφοί μου, στό Εὐαγγέλιο τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ μᾶς λέη: «Κατέβαινε κάποιος ἀπό τὴν Ἱερουσαλήμ στήν Ἱεριχὼ κι ἔπεσε στά χέρια ληστῶν. Τοῦ πῆραν τὰ ροῦχα,τὸν ἐχτυπη­σαν καὶ τὸν πα­ράτησαν μισοπεθα­μένο. Ἕνας ἱερεὺς κι ἔνας Λευΐτης περνώντας ἀπὸ κεῖ τὸν εἶδαν ἀλλὰ  συνέχισαν τὸ δρόμο τους.  Ἕνας Σαμαρείτης ὅμως ποὺ   ἦθρε στὸ μέρος αὐτὸ τὸν εἶδε καὶ τὸν λυπήθηκε.  

Κυριακή Η Λουκά-«Η παραβολή του Σπλαχνικου Σαμαρείτη»

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτου είναι ευρέως γνωστή, αδελφοί μου. Ο Κύριος την ανέφερε ερωτώμενος από έναν νομομαθή πώς μπορεί να κερδίσει την αιώνια ζωή. Η ερώτηση αποσκοπούσε στο να ελέγξει τις γνώσεις του Ιησού γύρω από τον νόμο του Μωυσή, προκειμένου να Τον εκθέσει στα μάτια των ακροατών Του. Ο Χριστός δεν περιορίστηκε στην υπενθύμιση της γνωστής εντολής της Π. Διαθήκης περί της αγάπης προς τον Θεό και τον πλησίον. Ανέλυσε την έννοια του πλησίον, παραθέτοντας την περιπέτεια του Σαμαρείτου.

«Η σωτηρία μας δεν προέρχεται από τις αρετές μας, αλλ’ είναι δώρο του Θεού» (Εφεσ.2, 4-10)

του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.,

Μπορείτε να φαντασθείτε, αγαπητοί αναγνώστες, τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και την όρεξη για ζωή ενός καταδικασμένου σε θάνατο ανθρώπου, ο οποίος μαθαίνει την τελευταία στιγμή ότι του παρέχεται χάρη; Οπωσδήποτε η συνειδητοποίηση της σωτηρίας του τον οδηγεί σε μια καινούργια δημιουργική ζωή. Έτσι κάπως παρουσιάζει ο Απ.Παύλος στη σημερινή αποστολική περικοπή τη βαθιά τομή που έγινε μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας πριν από δύο περίπου χιλιάδες χρόνια. Η περικοπή από την προς Εφεσίους επιστολή του (2,4-10) είναι σε μετάφραση η ακόλουθη: