Ὁδηγὸς στὴν ἀθεΐα τὰ νέα Θρησκευτικά

Τοῦ Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου

Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ Ἰνστιτούτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (Ι.Ε.Π.) ἐπείγονται φαίνεται νὰ ἐπιβάλουν τὰ νέα προγράμματα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικών, τὰ ἀκατάλληλα καὶ ἀσύμβατα πρὸς τὸ Σύνταγμα, τοὺς Νόμους τοῦ Κράτους καὶ τὶς ἀποφάσεις τοῦ Ἀνωτάτου ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου (Σ.τ.Ε.). Ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ καθιερωμένο ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση δικαίωμα τῶν γονέων νὰ ἐξασφαλίσουν στὰ παιδιά τους ἀγωγὴ καὶ παιδεία «σύμφωνη μὲ τὶς δικές τους θρησκευτικὲς καὶ φιλοσοφικὲς πεποιθήσεις».

 

 

 

Δημιουργοῦν τετελεσμένα ἐνῶ διαρκεῖ, ὑποτίθεται, ὁ διάλογος μὲ τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὴν ἀναμόρφωση αὐτῶν τῶν προγραμμάτων, ὅπως εἶχε συμφωνηθεῖ κατά τὴ συνάντηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μὲ τὸν Πρωθυπουργὸ καὶ τὸν ἁρμόδιο τότε Ὑπουργό. Ἐκτύπωσαν τὰ νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν καὶ κάλεσαν ἐσπευσμένα τοὺς Θεολόγους σὲ ἐπιμόρφωση στὰ νέα προγράμματα. Σὲ πρόχειρη καὶ βιαστική, ὅπως-ὅπως, ἐπιμόρφωση σὲ δύο απογεύματα πάνω σὲ ὕλη 250 σελίδων, ἐκτὸς τοῦ ὑποστηρικτικοῦ ὑλικοῦ (Ὁδηγοῦ Ἐκπαιδευτικῶν καὶ τοῦ Διδακτικοῦ Ὑλικοῦ). Ἂν εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ ἐπιτευχθεῖ πλήρης καὶ σωστὴ ἐνημέρωση σὲ τόση ὕλη μέσα σὲ δύο ἀπογευματινὲς συναντήσεις.

Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο πιστεύουν, φαίνεται, οἱ κυβερνώντες ὅτι θὰ δημιουργήσουν τετελεσμένα καὶ θὰ ἀναγκάσουν τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀποδεχθεῖ τὰ νέα προγράμματα λέγοντάς της ὅτι τὰ βιβλία ἐκτυπώθηκαν, οἱ Θεολόγοι ἔχουν ἐπιμορφωθεῖ, συνεπῶς δὲν μποροῦν νὰ ἀλλάξουν τὰ προγράμματα. Ἤ, ἂς τὰ ἐφαρμόσουμε τώρα καὶ βλέπουμε τυχόν ἀλλαγές στὴν πορεία ἐφαρμογῆς τους. Ἔχουν ἄλλωστε καὶ τὴ συνδρομή τῆς καιρικῆς ὁμάδας τῶν Θεολόγων, ποὺ συμπλέουν μαζί τους, ἐνῶ ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων, ποὺ ἐκπροσωπεῖ τὴν πλειονότητα τῶν Θεολόγων, διαμαρτύρεται ἐντονότατα καὶ προσφεύγει στὴ δικαιοσύνη.

Ἔτσι ἐπιχειρεῖται νὰ ἐπιβληθεῖ ἡ ἰδεολογία τῶν κυβερνώντων στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐκτὸς καὶ ἂν ἔχουν ἐξασφαλίσει τὴν συγκατάθεση μελῶν τῆς ἐπιτροπῆς διαλόγου τῆς Ἐκκλησίας, πρὶν κἂν ἀποφασίσει ἡ Ἱεραρχία, ποὺ εἶναι ἀδιανόητο. Καὶ καθιστᾶ ὑπεύθυνους ἔναντι τῆς κοινωνίας καί τῆς ἱστορίας ὅσους τυχὸν ἐνέχονται σ’ αὐτὴ τὴν ἀπαράδεκτη μεθόδευση. Ὁμιλοῦμε ὑποθετικά, γιατὶ ἀδυνατοῦμε νὰ πιστεύψουμε ὅτι εἶναι δυνατὸ νὰ συνέβη κάτι τέτοιο.

Μὲ τὰ νέα προγράμματα τῶν Θρησκευτικῶν ἐπιχειρεῖται στὴν παροῦσα φάση ἡ μεταβολὴ τοῦ χαρακτῆρος καὶ τοῦ περιεχομένου τοῦ μαθήματος. Ἡ μετάλλαξή του ἀπὸ ὀρθόδοξη ἀγωγὴ σὲ θρησκειολογία. Σὲ διδασκαλία ὅλων τῶν θρησκειῶν. Καὶ μάλιστα ἐξισωτικά. Χωρὶς τονισμὸ τῆς Θεανθρώπινης προσωπικότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀσύγκριτης ὑπεροχῆς τῆς διδασκαλίας Του ἔναντι τοῦ Μωάμεθ καί τοῦ Κορανίου καὶ τῶν κειμένων τῶν ἄλλων θρησκειῶν. Ὁ Χριστὸς δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἱστορικὸ πρόσωπο, ὁ ἱστορικὸς Ἰησοῦς. Ἀλλά τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ Κύριος οὐρανοῦ καί γῆς.

Τὸ θέμα δὲν εἶναι ὁ θρησκευτικὸς ἐγγραμματισμός. Νά ἀποκτήσουν δηλαδὴ οἱ νέοι γνώσεις γύρω ἀπὸ τὶς θρησκεῖες, ἀλλὰ νὰ γνωρίσουν καὶ νὰ ἀγαπήσουν τὸν Χριστό. Ἔτσι θά νιώσουν ψυχικὴ πληρότητα καὶ ἀσφάλεια καὶ δὲν θὰ ἐκκλίνουν στὴν παραβατικότητα, στὴ βία, στὸ ἔγκλημα, στὸν σατανισμό, στὴν παραθρησκεία καὶ σὲ ἄλλες φθοροποιές διεξόδους.

Ὅπως ἐπανειλημμένα τονίσαμε, μὲ τὸν σχετικισμὸ ποὺ χαρακτηρίζει τὰ νέα προγράμματα, θὰ ὑπάρξει θρησκευτικὸ συνονθύλευμα, σύγκραση καὶ ἀχταρμάς, μὲ συνέπεια οἱ μικροὶ μαθητὲς τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Γυμνασίου νὰ μπερδευτοῦν, ἐφόσον δὲν ἔχουν γνωρίσει προηγουμένως πλήρως τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή. Θὰ χάσουν τὸ θρησκευτικό τους προσανατολισμὸ καὶ θὰ καταλήξουν στὴν αθεΐα. Ἐκεῖ ὁδηγεῖ ὁ σχετικισμός, ἡ ἀντίληψη ὅτι δὲν ὑπάρχει πλήρης καὶ ἀπόλυτη ἀλήθεια. Ἀλλὰ καί ὁ συγκρητισμός. Ἡ ἀνάμειξη δηλαδὴ στοιχείων διαφορετικῆς προελεύσεως θρησκειῶν καί τύπων λατρείας τους. Εὔστοχα παρατηρήθηκε πὼς ἡ ἀντίληψη ὅτι «ἡ θρησκεία εἶναι ἕνας χῶρος ὅπου δὲν κυριαρχεῖ ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ ἡ αὐθαιρεσία ἢ τὸ γοῦστο, εἶναι ἕνας χῶρος, ὅπου τελικὰ anything goes». Καὶ κατὰ τὸν Grace Davie «μία ἐπονομαζομένη πολυθρησκευτική (multi faith) ἐκπαίδευση μπορεῖ νὰ καταλήξει στὸ νὰ μὴν σέβεται τὴν πίστη κανενός· καὶ στὸ νὰ ὑποβαθμίζει ἐντελῶς τὴν ἔννοια τῆς Θρησκείας». Ἐκεῖ ὁδηγοῦνται οἱ νέοι μας ἀπὸ τούς κυβερνήτες πού ὑπόσχονται δημοκρατικὸ διάλογο, ἀλλὰ ἐφαρμόζουν ὡς φαίνεται τὴν ἀρχὴ τοῦ «ἀποφασίζομεν καὶ διατάσσομεν». Αὐθαιρετοῦν, παρανομοῦν καὶ τρομοκρατοῦν. Ἀπειλοῦν μὲ ἀπολύσεις τοὺς θεολόγους, ποὺ δὲν θὰ ἐφαρμόσουν τὰ νέα προγράμματα.

Συμβαίνουν δέ ὅλα αὐτά, δηλαδὴ ἀλλάζει ὁ χαρακτήρας καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς ἀγωγῆς τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν, ἐνῶ κατοχυρώνεται μὲ νόμο, ποὺ εἰσηγήθηκε πέρυσι ὁ κ. Φίλης, ἡ ἀμιγὴς θρησκευτικὴ ἀγωγὴ τῶν Μουσουλμάνων, τῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Γιατί; Γιὰ νὰ ἀλλάξει θρησκευτικῶς καὶ ἐθνολογικῶς ἡ σύσταση τοῦ πληθυσμοῦ μας; Δὲν ἀναγνωρίζονται δικαιώματα στὴν πλειοψηφία τῶν πολιτῶν; Τὸ ἐρώτημα εἶναι: Ἡ Ἐκκλησία θὰ ἀπεμπολήσει τὸ δικαίωμα νὰ διδάσκονται οἱ νέοι μας τὴν πίστη τῶν πατέρων τους, ὅπως συμβαίνει μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους καί ἀλλόδοξους;

Τὸ θέμα τῆς ἀλλαγῆς τῶν προγραμμάτων τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι σοβαρό. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη εἶναι τὸ πλέον ἀπαραίτητο καὶ ἀναγκαῖο στήριγμα τῶν παιδιῶν μας στὴ σύγχρονη κοινωνία, ὅπου ἀντιμετωπίζουν ποικίλα ἀρνητικὰ ἐρεθίσματα. Ὅπως σωστά ἔχει παρατηρηθεῖ, «ἡ μεγαλύτερη ἀπειλή γιὰ τὰ παιδιά στὶς σύγχρονες κοινωνίες δὲν εἶναι ὅτι θὰ πιστέψουν σὲ κάτι πολὺ βαθιά, ἀλλὰ ὅτι δὲν θὰ πιστέψουν καθόλου βαθιά σὲ τίποτα».

Ἂς σταματήσουν λοιπὸν τὰ φληναφήματα περί κατηχητισμοῦ. Καὶ τὰ περὶ ἐκσυγχρονισμοῦ τῶν Θρησκευτικῶν μὲ τὰ νέα προγράμματα. Τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο συμβαίνει. Καὶ ἂς μὴν ἐπιμένουν αὐτοὶ ποὺ μᾶς διαφεντεύουν. Ἂς γίνει πάγωμα τῶν προγραμμάτων, ἂς ἐκτυπωθοῦν καὶ διανεμηθοῦν τὰ ὑπάρχοντα βιβλία τοῦ 2006, ὥσπου νὰ γραφοῦν νέα μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη ὅλων τῶν πλευρῶν, ὕστερα ἀπὸ σοβαρὸ καὶ ἀξιόπιστο διάλογο.

Ἄλλωστε τὸ θρησκευτικὸ μάθημα ὡς ὁμολογιακὸ διδάσκεται σὲ 26 ἀπὸ τὶς 28 χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Γιατί στὴν Ἑλλάδα πρέπει νὰ γίνει θρησκειολογικό; Ἂς σταματήσει νὰ εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος τῶν ὀρθόδοξων κατώτερη ἀπὸ ἐκείνη τῶν ἄλλων θρησκειῶν καὶ δογμάτων. Ἂς προβάλλουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ μόνου Θεοῦ, στὶς καρδιὲς τῶν παιδιῶν μας. «Ἡ μορφή του ἡ ἁγία καὶ τὰ λόγια του τὰ θεῖα, ἂς ρίχνουν φῶς κι ἀθανασία στὶς ἁγνὲς καρδιὲς» τῶν παιδιῶν μας. Ἀρκετὰ τὰ πληγώσαμε ὣς τώρα μὲ τὰ μνημόνια καὶ τὸ γενικὸ χάλι τῆς κοινωνίας ποὺ δημιουργήσαμε. Ἄς μὴν τὰ στερήσουμε τὴν ψυχικὴ δύναμη καὶ ὑποστήριξη ποὺ δίνει ἡ πίστη στὸ Χριστό, ὁδηγώντας τα στὴν ἀθεΐα. Ἐκκλησία καὶ κοινωνία ὀφείλουμε νὰ ἐμποδίσουμε τὰ σχέδια νὰ πάψει ἡ παιδεία μας νὰ εἶναι ἑλληνικὴ καὶ ὀρθόδοξη.

http://enromiosini.gr/