Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΗΡΗΣΙΣ ΑΥΤΗΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

Ἡ νηστεία εἶναι θεία ἐντολή (Γεν. β’, 16-17). Κατά τόν Μ. Βασίλειον, «συνηλικιῶτίς ἐστι τῆς ἀνθρωπότητος· νηστεία γάρ ἐν τῷ παραδείσῳ ἐνομοθετήθη» (Περί νηστείας, 1, 3. PG 31, 168A).

Νηφάλιες σκέψεις για την συγκληθείσα στην Κρήτη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας

του Κωνσταντίνου Ι. Μπελέζου, Αναπληρωτού Καθηγητού Τμήματος Θεολογίας ΕΚΠΑ

Το παρελθόν θέρος (19-26 Ιουνίου 2016) πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη (Κολυμπάρι Χανίων), ύστερα από πολύχρονες και πολύπλευρες συνεννοήσεις, συγκλίσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις, η «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος» των Ορθοδόξων[1]. Η σύγκλησή της, σημείο ορατό εκκλησιαστικής ενότητος, ανυποκρίτου μαρτυρίας και συγχρόνου ομολογίας των ορθοδόξως κατ’ Ανατολήν πιστευόντων, προκάλεσε, τόσο πριν όσο και μετά την ολοκλήρωσή της, ποικίλες θετικές αλλά και αρνητικές ή αντιφατικές (δυσκόλως ίσως εξηγούμενες με κριτήρια πνευματικά ή όρους υγείας) αντιδράσεις, που οφείλουμε κάποτε να αξιολογήσουμε με νηφαλιότητα και αντικειμενικότητα.