του Αριστείδη Πανώτη

Οι αποφράδες ημέρες ανακαλούν δυσάρεστες μνήμες. Την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, κατά το Ιουλιανό Ημερολόγιο, τον Σεπτέμβριο του 1922, η εκεί Ρωμιοσύνη οδηγήθηκε στη προσφυγιά και έσβησε μετά από 20 αιώνες η λυχνία της Εκκλησίας της Σμύρνης. Απλώθηκε σιγή για 94 χρόνια. Το Σαββατοκύριακο 24 και 25 Σεπτεμβρίου 2016, άνοιξαν οι Ουρανοί και φανερώθηκε η εύνοια του Θεού με δύο υπερβατικά τελέσματα. Αυτά ήταν η Ενθρόνιση του Σεβ. μητροπολίτη Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου Σαμαρά και η Χειροτονία του Θεοφ. επισκόπου Ερυθρών κ. Κύριλλου Συκή.
Συνέχεια ανάγνωσης «Η παράδοξη καταξίωση όσων … περίμεναν – Η περίπτωση του Επισκόπου Ερυθρών Σκέψεις για τα συντελεσθέντα στη Σμύρνη» →
Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.