«ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΚΟΝΙΟΥ» » Για πρώτη φορά τιμήθηκε η επέτειος της καταστροφής της Σμύρνης στον τόπο που συνέβη»

Κείμενο Λουδάρος Ανδρέας Φωτογραφίες ΔΟΓΜΑ
Για πρώτη φορά μετά την καταστροφή της Σμύρνης τελέσθηκε μνημόσυνο σε ορθόδοξο Ναό της πόλης για τα θύματα της καταστροφής, την μέρα της μαύρης επετείου.Ο Μητροπολίτης Ικονίου κ. Θεόληπτος ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη μαζί με τους αρχιμανδρίτες Κύριλλο Συκή και Δωρόθεο Παπαγγελή τέλεσαν το Σάββατο, στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής, Θεία Λειτουργία για την Ύψωση του Τίμιου Σταυρού.
Συνέχεια ανάγνωσης «ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΚΟΝΙΟΥ» » Για πρώτη φορά τιμήθηκε η επέτειος της καταστροφής της Σμύρνης στον τόπο που συνέβη»

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ»

Κι’ αυτή κοσμεί την αψίδα σε κεντρική γέφυρα επί του ποταμού Μάϊν, στην πόλη της Φρανκφούρτης, στη Γερμανία, με μετάφραση στη γερμανική γλώσσα, στο πλαϊνό της αψίδας:

«Πλέων επί οίνοπα πόντον επ’ αλλόθροους ανθρώπους» (‘Ομηρος, Οδύσσεια, Α.183)
(Ταξιδεύοντας σε ξένες θάλασσες με ανθρώπους που μιλούν άλλες γλώσσες)

Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

 

.Το να χάνουμε το θάρρος μας μπροστά στους κινδύνους είναι δείγμα χαμηλής εκτίμησης του εαυτού μας και άρνηση και απόρριψη της δύναμης του Θεού.

Διότι όταν χάνεται η εμπιστοσύνη στη χάρη και τη δύναμη του ευαγγελικού λόγου, η σχέση μας με τον Χριστό απειλείται με διάλυση.

Και τότε πράγματι κινδυνεύουμε να καταποντιστούμε μέσα στη θάλασσα των συμβιβασμών και της απόγνωσης χάνοντας την ζωντανή παρουσία του Θεού στη ζωή μας.

Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας

ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/perizois/28694-i-z%CE%BFntani-pa

«ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΤΕ…» !!!!!!!

Έχουμε μια προσωπική μαρτυρία, της αείμνηστης γερόντισσας Μακρίνας, μοναχής, από την Πορταριά του Βόλου, που την διηγείτο τακτικά. Την άκουσα και γω, προσωπικά, παρουσία και άλλων χριστιανών.

Μια νεαρά σχετικώς κυρία, είχε υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να παραλύσει τελείως από τη μέση και κάτω, και ελαφρά από τη δεξιά της πλευρά.

Το μυαλό της, όμως, και η ομιλία της δεν πειράχτηκαν καθόλου… Από τη γερόντισσα Μακρίνα, αυτή η συγκεκριμένη κυρία είχε μάθει, πριν από τέσσερα – πέντε χρόνια, την ευχή και επικαλείτο συνεχώς, όχι μόνο το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά και της Υπεραγίας Θεοτόκου.\

Συνέχεια ανάγνωσης «ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΤΕ…» !!!!!!!

«Η μεγάλη μάχη της Δοϊράνης, στις 18 Σεπτεμβρίου 1918» ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΑΤΣΙΟΣ

«Η Ιστορία διδάσκει ότι κανείς …δεν διδάσκεται απ’ αυτήν¨»

«Μία ακόμη ένδοξη σελίδα του Ελληνισμού που «γράφτηκε» σε τούτο τον ιερό τόπο

Ο τροπαιούχος νομπελίστας μας Γ. Σεφέρης, κατά την παραλαβή του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας, το 1963, στην καθιερωμένη ομιλία, έδωσε έναν εξαίσιο ορισμό της πατρίδας μας. «Ανήκω» έλεγε, «σε μια μικρή χώρα. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στην Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τους αγώνες του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου». Προτάσσει στην έξοχη αυτή περιγραφή, όχι τυχαία, ο ποιητής τους αγώνες για την απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά ελευθερία μας.
”Τιμιώτερων εστί η Πατρίς” να το φυσικό λίπασμα του Ελληνισμού, ”Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις”, την Ρωμιοσύνη την ανάστησαν οι ανδρείοι ”που ο θάνατός τους θάνατος δεν λογιέται” όπως γράφει και το γνωστό επίγραμμα στο μνήμα του Γρηγορίου Αυξεντίου, του αητού της Κύπρου. Πράγματι η ελληνική ιστορία έχει μια ιδιοτυπία, μοναδική ίσως στην Οικουμένη. Είναι μια ιστορία αδιάλειπτων αγώνων για επιβίωση. Τόσο το ελληνικό χώμα είναι ποτισμένο με δάκρυα κι αίμα, τόσο τα ελληνικά βουνά είδαν ανθρώπινον αγώνα, που ανατριχιάζεις λογαριάζοντας πως στα βουνά ετούτα και τα ακρογιάλια παίχτηκε η μοίρα του ανθρώπινου γένους’ζ, όπως το έγραψε αριστοτεχνικά ο μεγαλύτερος, μετά τον Παπαδιαμάντη, Νεοέλληνας λογοτέχνης, που έγραφε με την σπάθα του και όχι με το κοντύλι, ο στρατηγός Μακρυγιάννης: ”Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές φορές κερδαίνουν”.

Συνέχεια ανάγνωσης «Η μεγάλη μάχη της Δοϊράνης, στις 18 Σεπτεμβρίου 1918» ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΑΤΣΙΟΣ