Σε έναν κόσμο υπό τους νόμους της φθοράς, δεν είναι όλοι σε θέση να ενεργήσουν κατά τους νόμους της αγάπης και της ειρήνης του Κυρίου, που είναι ο σωστός τρόπος.
Διηγήθηκε ο Γέροντας Πορφύριος: «Ήταν κάποτε ένα μοναστήρι στο βουνό, όπου οι μοναχοί ζούσαν ειρηνικά.
Εις την δόξα, εις την δόξα, εις την δόξα του Θεού , της αϊα Τριάδος, της Θεοτόκος, του α-Γιάννη του Βαφτιστή και πάντα των αγίων και του αγίου Βασιλείου, να πρεσβέψει εις την παντοδυναμίαν του και εις την βασιλείαν του, να μας λευτερώσει τώρα εις το νέον έτος, να μας λευτερώσει από την κακία μας, από την διοτέλειά μας και από τα πάθη μας και από την επιβουλίαν των ξένων.
Εκπομπή Βίκυ Φλέσσα ‘Στα Ακρα’ Παρασκευή 10/06/2011 Καλεσμένος ο Xρίστος Τσολάκης Ομότιμος καθηγητής Νεοελληνικής Γλώσσας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ.
Σχολιάζει από το Α έως το Ω για την παιδεία και την εκπαίδευση. ‘Περί μεταφράσεως των ιερών κειμένων’
Mου προτάθηκε να λάβω μέρος σε μια επιτροπή η οποία να μελετήσει το θέμα αυτό και να συναγάγει τα πορίσματα της, τα οποία θα εισηγηθεί εν συνεχεία στους αρμοδίους. Εγώ είπα ότι δεν μπορώ να συμμετάσχω σε μια τέτοια επιτροπή γιατί πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα δεν μεταφράζονται (…)
«Είναι δε εις θέσιν οι Πόντιοι να αποτελέσουν τους φρουρούς του Ελληνισμού. Εν πρώτοις, είναι έργον εις το οποίον έχουν συνηθίσει από αιώνων. Περιβαλλόμενοι εν τη απομακρύνσει των από ξένα φύλα, παλαίοντες διαρκώς προς αυτά, αφομοιούντες παρά αφομοιούμενοι, αποτελούσι τον ισχυρότερον τύπον της ελληνικής φυλής». (Στρατηγός Καθενιώτης, σύμβουλος του Ελευθερίου Βενιζέλου).
Το Σάββατον, 4ην /17ην Μαρτίου 2012, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων η μνήμη του οσίου Πατρός ημών Γερασίμου του Ιορδανίτου εις την Ιεράν αυτού Μονήν, εις την έρημον της δυτικής όχθης του Ιορδάνου ποταμού προ των εκβολών αυτού εις την Νεκράν θάλασσαν.
Εις την Ιεράν αυτήν Μονήν ησκήτευσεν ο Άγιος Γεράσιμος μετά την έλευσιν του εις την Αγίαν Γην από την Λυκίαν της Μικράς Ασίας, το έτος 451 μ. Χ., έτος της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία εθέσπισε το Χριστολογικόν δόγμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν μια υποστάσει και δύο φύσεσιν εναντίον των έκτοτε αρξαμένων μονοφυσιτικών κύκλων, πρεσβευόντων έως της σήμερον την θείαν μόνον φύσιν διαμείνασαν εν τω Κυρίω και απορροφήσασαν την ανθρωπίνην Αυτού φύσιν.
Μια και σε λίγες ημέρες, στην γιορτή της 25ης Μαρτίου, θα τιμήσουμε τους ήρωες της Επανάστασης, θα, θελα να θυμηθούμε κάποια στιγμιότυπα από τη ζωή του Θ. Κολοκοτρώνη.
Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου την Δευτέρα της Λαμπρής στα 1770 στο Ραμαβούνι, Παλαιάς Μεσσηνίας, σ, ένα δένδρο από κάτω, και πέθανε το 1843. Ήταν σχεδόν αγράμματος, αλλά παρ, όλα αυτά είχε ευρύτητα πνεύματος, κριτική δύναμη, πειστικότητα, διέθετε το χάρισμα της ευγλωττίας, γνώριζε την Ιστορία του Γένους μας, ήταν γεννημένος για αρχηγός, θαρρείς σταλμένος από την Μοίρα, για να βοηθήσει με τον ηρωισμό του στην απελευθέρωση της Πατρίδας.
Ο Esref Armagan γεννήθηκε τυφλός αλλά έμαθε μόνος του να διαβάζει και να γράφει. Σήμερα είναι ένας πετυχημένος ζωγράφος, με τα έργα του να έχουν εκτεθεί σε δεκάδες εκθέσεις. Η μοναδική του τεχνική, του επιτρέπει να μπορεί να ζωγραφίζει χωρίς καμία απολύτως βοήθεια.
Αρχικά χαράζει στον καμβά ένα περίγραμμα του σχεδίου του, ώστε να μπορεί να ψηλαφίζει την εικόνα με τα χέρια του. Όταν είναι ικανοποιημένος με το σχέδιο, αρχίζει να εφαρμόζει τα χρώματα τα οποία κατα κύριο λόγο έχουν σαν βάση το λάδι.
Επειδή η εφαρμογή γίνεται με τα χέρια, πρέπει να περιμένει δύο ή τρεις ημέρες για να στεγνώσει το ένα χρώμα πριν ξεκινήσει να χρωματίζει με κάποιο άλλο. Σε διαφορετική περίπτωση, τα χρώματα θα μπλέκονταν μεταξύ τους.
Προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι περισσότερες από είκοσι πέντε περίπου χριστιανικές ομολογίες -στις τάξεις των οποίων ανήκαν πολλοί φίλοι μου- πάσχιζαν να με προσελκύσουν στο δικό τους στρατόπεδο, γιατί πίστευαν ότι έτσι θα τους έκανα «διαφήμιση». Στην πραγματικότητα ένιωθα άνετα οπουδήποτε, αν και είχα συχνά την αίσθηση ότι σε αυτή η εκείνη την κοινότητα δεν ήταν δυνατόν να βρω παρά ένα μικρό μέρος της διδασκαλίας του Κυρίου μας. Και αυτό γιατί κάθε κοινότητα εστίαζε στη δική της προσέγγιση όσον αφορά την ερμηνεία των Γραφών.
Έτσι, για κάποιες κοινότητες το μυστήριο της βάπτισης ήταν ότι πιο σημαντικό, ενώ για άλλες κοινότητες τη μεγαλύτερη βαρύτητα είχε η διάδοση του Ευαγγελίου• μάλιστα, ορισμένες από αυτές έδιναν την εντύπωση ότι υπηρετούσαν αποκλειστικά το Βατικανό, ενώ σε άλλες πάλι το κεντρικό θέμα ήταν η Δευτέρα Παρουσία. Για τους καθολικούς ήμουν βαπτισμένος ρωμαιοκαθολικός και ανήκα στην Εκκλησία τους, για τους ευαγγελικούς έγινα αληθινός χριστιανός χάρη στην Εκκλησία τους, ενώ οι προτεστάντες με προέτρεπαν συνεχώς να ασπαστώ τα δόγματα της Εκκλησίας τους… Οι μεννονίτες, οι δαρβιστές, οι αντβεντιστές και άλλες είκοσι περίπου χριστιανικές ομολογίες, όλοι τους ήταν έτοιμοι να με κάνουν δεκτό στους κόλπους της Εκκλησίας τους,το θέμα όμως ήταν σε ποια Εκκλησία ανήκα εγώ. Πάντως,τα περισσότερα από όσα άκουγα ήταν απλώς νοητικά κατασκευάσματα· ελάχιστα πήγαζαν από την καρδιά. Ώσπου μια μέρα σκέφτηκα να δώσω μια συμβουλή στον εαυτό μου:
Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα απ’ αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο. Μ’ αυτό τον τέλειο τρόπο απαλλάσεται ο άνθρωπος απ’ το κακό. Πηγαίνομε, εξομολογούμαστε, αισθανόμαστε τη συνδιαλλαγή μετά του Θεού, έρχεται η χαρά μέσα μας, φεύγει η ενοχή. Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει αδιέξοδο. Δεν υπάρχει αδιέξοδο γιατί υπάρχει ο εξομολόγος, που έχει την χάρι να συγχωρεί. Μεγάλο πράγμα ο πνευματικός!
Μια φορά τον χρόνο, στον Εσπερινό της Αγάπης, ένας αρχιμανδρίτης, ο πατήρ Ιωάννης Καραμούζης, βγαίνει στην ωραία πύλη και αποδίδει το Ευαγγέλιο στη νοηματική γλώσσα προκειμένου να αντιληφθούν το κείμενο οι κωφοί. Πρόκειται για τη μοναδική ακολουθία (μέχρι στιγμής) όπου ο κληρικός ενδεδυμένος με τα άμφια «μεταφράζει» τα ιερά κείμενα. Ο παπα-Γιάννης έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη διακονία των κωφών και των βαρήκοων και είναι ένας από τους τέσσερις ιερείς σε όλη την Ελλάδα που γνωρίζει τη νοηματική.
Δυστυχώς υπάρχουν και Χριστιανοί που δεν διαθέτουν αυτήν την ευαισθησία η δεν γνωρίζουν την Ιεραποστολική διάσταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ζούν σε έναν δικό τους «χριστιανισμό» κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τα δικά τους…
Πολλές φορές έχουμε κάνει, άλλοτε σύντομες και άλλοτε εκτενείς αναφορές στην ταπεινή προσπάθεια όλων μας για τον Ευαγγελισμό μιάς από τις πολύ δύσκολες γωνιές της Αφρικανικής Ηπείρου, τoύ Β. Καμερούν.
Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.